Πεζόδρομος ''Ορέστου'': Τελευταίο κεφάλαιο....

Πεζόδρομος ''Ορέστου'', σήμερα....

Μένει μια...ηθική ικανοποίηση, ότι έστω και μετά από 10 ολόκληρους μήνες αναμονής καταφέραμε να κάνουμε το αυτονόητο. Βέβαια, αυτό που έμαθα στη πορεία είναι οτι ''συμπαραστάτη'' σε αυτή τη προσπάθεια δεν είχα γείτονες ή κατοίκους της περιοχής αλλά τον διευθυντή και κάποιους δασκάλους (ίσως κακώς χρησιμοποιώ τον πληθυντικό) του παρακείμενου δημοτικού σχολείου, που και αυτοί πίεσαν ώστε να αναμορφωθεί ο περιβάλλον χώρος του σχολείου, που ειδικά τα καλοκαίρια είναι και χώρος παιχνιδιού για τα παιδιά και που τελικά αναβάθμισε (έστω κι έτσι) την εικόνα της γειτονιάς...

Συμπερασμα: Όταν διακδικείς (και ειδικά ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ) μπορείς να πετύχεις το στόχο σου.

Μένει πλέον να δούμε κατά πόσο θα εκτιμηθεί ή όχι από τους πολίτες-κατοίκους-δημότες της περιοχής. Είδα πάντως χθες και σήμερα κάποιους-κάποιες να περπατούν επάνω στο χόρτο μαζί με τα σκυλιά τους....Δεν μ' ενοχλεί αυτό! Αλλά δείχνει όμως κάτι...Δε νομίζω ποτέ να περπατούσα επάνω σε φρεσκοφυτεμένο γκαζόν, που μόλις το έχουν ποτίσει.....