Active Thessaloniki: Αγαπημένο μου ημερολόγιο....

Active Thessaloniki: Αγαπημένο μου ημερολόγιο....: Σήμερα η μέρα μου ήταν αρκετά κουραστική μιας και συν των άλλων, έπρεπε να περάσω αρκετές ώρες στους δρόμους της πόλης... Καταλαβαίνεις, ...

Η κατάρα της Κοινής Αγοράς

Κατά τη περίοδο των διακοπών μας στη Σκύρο, επισκεφθήκαμε το ‘’ Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς’’. Μέσα στα πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα η προσοχή μου έπεσε πάνω σε ένα μικρό βιβλίο (του 1963) με τον τίτλο ‘’Η κατάρα της Κοινής Αγοράς - Μάνου Φαλτάϊτς’’. Με ενημέρωσαν ότι υπάρχει νεότερη έκδοση (του 2012) και είναι προς πώληση (για την ιστορία, κόστιζε 9€). Το αγόρασα και ομολογώ, ότι έμεινα άφωνος από αυτά που διάβασα.... 

Δεν θα σχολιάσω τίποτα παραπάνω. Θεώρησα καλό να το ψηφιοποιήσω και να το μοιραστώ με όσους έχουν ανοιχτά μάτια χωρίς παρωπίδες.... 

*. Θα κρατήσω τον τρόπο γραφής του αρχικού κειμένου.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η κατάρα της Κοινής Αγοράς - Μάνου Φαλτάϊτς

Η σύνδεσις της Ελλάδος με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, εξακολουθεί να παραμένει δια το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού, ζήτημα εν πολλοίς άγνωστο, ακατάληπτο και νεφελώδες.

Εν τω μεταξύ, η επίσημη κρατική μηχανή, δεν άφησε αχρησιμοποίητο κανένα από τα ποικίλα και πολυάριθμα προπαγανδιστικά μέσα που είναι δυνατόν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, προκειμένου να εμφανίσει την σύνδεση της χώρας με την Κοινή Αγορά, ως «μέγιστο και ιστορικό γεγονός» με ανυπολογίστους συνεπείας ως προς το μέλλον του Ελληνισμού.

Συγκεκριμένως, η Κοινή Αγορά, εμφανίζεται ενώπιον των Ελλήνων, ως παράδεισος και η εποχή που θα επακολουθήσει περίοδος ευημερίας και ευτυχίας.

Τα ελληνικά οικονομικά προβλήματα πρόκειται να λυθούν αυτομάτως και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας θα σημειώσει καταπληκτική άνοδο, πρωτοφανή στην ελληνική ιστορία. Κανένα άλλο ίσως γεγονός, δεν απησχόλησε την δραστηριότητα όλων των ευρισκόμενων υπό τον έλεγχο του κράτους προπαγανδιστικών μέσων, τόσο, όσο, το γεγονός της ανωτέρω συνδέσεως.

Το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, οι έμμισθοι προπαγανδισταί της κυβερνήσεως στις ένοπλες δυνάμεις, στα σχολεία, στα χωριά, στα εργατικά συνδικάτα, στις οργανώσεις νεολαίας, παντού, ασχολούνται κατ' αποκλειστικότητα σχεδόν, με το ανωτέρω θέμα.

Ως εκ τούτου, ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι ακριβώς πρόκειται να επακολουθήσει, και οι πολλοί σπεύδουν να χειροκροτήσουν κάτι που ουσιαστικά αγνοούν, μετατρεπόμενοι σε επιπόλαια και αφελή θύματα της φιλοευρωπαϊκής ανθελληνικής προπαγάνδας.

Εν τω μεταξύ, ο χρόνος περνά, και τα πραγματικά αποτελέσματα της συνδέσεως αρχίζουν να εμφανίζονται σε όλη την έκταση της καταστρεπτικότητάς τους.

Ο λαός, όμως, αγνοεί, και ως εκ τούτου δεν αντιδρά, δεχόμενος μοιρολατρικά τα φοβερά χτυπήματα που δέχεται απροετοίμαστος για την αντιμετώπιση αυτών που πρόκειται να επακολουθήσουν.

Ποιά είναι λοιπόν η αλήθεια για την Κοινή Αγορά;

Θα ωφελήσει, πραγματικά, την Ελλάδα ή αντιθέτως θα την εκμηδενίσει, κατ’ αρχάς οικονομικά και εν συνεχεία πνευματικά και πολιτικά, ώστε να είναι φυσιολογική αργότερα η ραγδαία πτώσις και απορρόφησίς της εντός των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, η δημιουργία των οποίων αποτελεί και την τελευταία φάση των προσπαθειών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας;

Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε, όσο περιληπτικότερα μπορούμε, την πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας, όπως θα διαμορφωθεί συντομότατα, λόγω της εθνοκτόνου συνδέσεως.

Η σιωπή σε παρόμοιες εθνικές κρίσιμες στιγμές, πιστεύουμε ότι αποτελεί εθνικό έγκλημα, που βαρύνει ακόμη περισσότερο όσους γνωρίζουν την πραγματικότητα και δεν τολμούν να την αποκαλύψουν.

Να λοιπόν ποια είναι η αλήθεια:

Η Κοινή Αγορά. για την οποία έχουν δοθεί και οι εντυπωσιακοί αυτοί χαρακτηρισμοί από διάφορους πολιτικούς, οικονομολόγοιυς, διανοούμενους, ειδικούς κλπ:., Έλληνες και ξένους, όπως π.χ. «Αρχή οδυνών», «λαβύρινθος», «θανάσιμο βήμα», «ληξιαρχική πράξη θανάτου της οικονομίας μας», «τραγική περιπέτεια», «ζήτημα ζωής ή Θανάτου», «αποικιακή σύνδεση», «έγκλημα εκ προμελέτης», «επερχόμενη θύελλα». «απόστημα της παγκοσμίου κοινωνίας», κλπ., θα συντρίψει την οικονομία μας, και θα μας παραδώσει σιδηροδέσμιους στους «φίλους και συγγενείς μας» Ευρωπαίους, όταν θα έρθει η στιγμή της πλήρους εθνικής μας εκμηδενίσεως, οπότε θα είναι δυνατή η χωρίς προσκόμματα μετατροπή της Ελλάδος σε Πανευρωπαϊκή επαρχία.

Επειδή οι «άπιστοι Θωμάδες», ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν επί της γης, και προκειμένου να πεισθούν απαιτούν να θέσουν τα χέρια τους «επί τον τύπον των ήλων», θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε αυθεντικά αποσπάσματα από λόγους και γραπτές εργασίες, κατ’ εξοχήν υπευθύνων προσώπων ή οργανισμών, και μάλιστα κατά προτίμησιν όχι αντιπάλων, αλλά υπερμάχων της συνδέσεως.

Έτσι, θα αποδειχθεί καλλίτερα η πραγματικότης και οι, δικές σας κρίσεις και τα συμπεράσματα που πρόκειται να επακολουθήσουν, ελπίζουμε ότι δεν θα χαρακτηρισθούν από κανένα καλόπιστο Έλληνα, ως κακόπιστα ή υπερβολικά.

Αλλά ας αρχίσουμε παραθέτοντας αδιάψευστα τεκμήρια και μαρτυρίες:
(σημείωση δική μου: Τώρα είναι το ενδιαφέρον κομμάτι)

Το 1957 το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος οργάνωσε μια ειδική εβδομάδα προκειμένου να μελετηθούν οι συνέπειες από την είσοδό μας στην Κοινή Αγορά.

Οι αριθμοί που παρουσιάστηκαν τότε είναι πολύ χαρακτηριστικοί:

Επί εργατικής δυνάμεως 143 χιλιάδων εργατών, μόνο οι 67,5 θα έχουν απασχόληση.

Η αξία της βιομηχανικής παραγωγής από 17.300 εκατομ. δραχμές θα περιορίζετο σε 8.200 εκατομ. δραχμές, εκ του επενδεδυμένου δε κεφαλαίου 400 εκατομ. δολαρίων, 208 εκατομ. δολάρια θα πρέπει στο μέλλον να εκποιηθούν ως άχρηστα παλιοσίδερα.

Επίσης στο Δελτίο της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος εδημοσιεύθη τον Ιανουάριο του 1962 ότι:
«Η προοδευτική κατάργησις των προστατευτικών δασμών θα αυξήσει την δυνατότητα ανταγωνισμού βιομηχανικών προϊόντων της Κοινής Αγοράς, εναντίον των ελληνικών, με ενδεχόμενον να οδηγήσει εις αντικατάστασιν εγχωρίως παραγομένων βιομηχανικών ειδών δι εισαγομένων, ώστε όχι εξαγωγαί ιδικαί μας προς την Λωραίνην και το Βέλγιον, αλλά κατάργησις και των εγχωρίως παραγομένων και αντικατάστασίς των με είδη εισαγόμενα απ’ έξω».

Ακόμα και οι υπέρμαχοι και πρωτεργάτες της συνδέσεώς μας με την Κοινή Αγορά, στα διάφορα άρθρα και τις μελέτες, που έγραψαν σχετικά με το θέμα σε στιγμές ειλικρίνειας, άφησαν να φανεί η πραγματική όψις της Κοινής Αγοράς, και τα τραγικά επακόλουθα που θα έχει η σύνδεσις της χώρας μας μαζί τους.

Έτσι ο κ. Αθαν. Κανελλόπουλος Διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου και τ. υπουργός των Οικονομικών, κατ’ εξοχήν δε υπέρμαχος της Πανευρωπαϊκής Ιδέας, υπογράμμισε ότι: «Οι κίνδυνοι είναι πολλοί και οι δυσκολίες τεράστιες. Ένας από τους κινδύνους π.χ. θα ήταν να εγκατασταθεί στην Ελλάδα το ξένο κεφάλαιο και να εκτοπίσει τις εγχώριες επιχειρήσεις. Δηλαδή κίνδυνος να εκπορθηθεί από μέσα και όχι απ’ έξω η Ελλάδα». («Βήμα» 20.8.61)

Ο τ. υπουργός της Παιδείας και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου κ. Γρ. Κασιμάτης ομολόγησε ότι: «... Πρέπει να έχωμεν βαθείαν συνείδησιν και να μη θριαμβολογούμεν ακαίρως, διότι εις κάθε γωνίαν του δρόμου μας προς την Κοινήν Αγοράν θα υπάρχουν δυσκολίαι που πρέπει να αντιμετωπίζωμεν» («Ελλάς και ο κόσμος» σ. 261).

«Η μεταχείρησις της Ελλάδος δεν δημιουργεί ενθουσιασμόν ούτε λαμπράς προοπτικάς ως προς την ύπαρξιν κοινής πρώτον και πράγματι ευρωπαϊκής δεύτερον πολιτικής. Υπήρξεν εις το θέμα της Ελλάδος η απόδειξις, ότι οι πλούσιοι εξακολουθούν να έχουν τας ανοήτους ιδέας των πλουσίων και εξακολουθούν να θεωρούν τους πτωχούς ως πτωχούς και όχι ως Ευρωπαίους».

Αλλά και ο υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και χειριστής του ζητήματος της συνδέσεως κ. I. Πεσμαζόγλου, ο οποίος μάλιστα υπευθύνως υπέγραψε την συμφωνία, άφησε να διαφανεί η πραγματικότης με τις τραγικές της συνέπειες, γράφοντας σχετικά στο υπ’ αριθμ. 2 «Αρχείο Μελετών και Ομιλιών της Τραπέζης της Ελλάδος» (σ. 20 και 21).

«Η εξαφάνισις της δασμολογικής προστασίας πριν εξασφαλισθούν συνθήκαι σχεδόν πλήρους απασχολήσεως εις τας νοτιομεσογειακάς χώρας (δηλ. στην Ελλάδα) κινδυνεύει να προκαλέσει σοβαράν ανάσχεσιν της οικονομικής των αναπτύξεως, χωρίς να αποκλείεται και κάμψις της οικονομικής των δραστηριότητος με σοβαράς κοινωνικοπολιτικάς συνεπείας. Ενώ εις τας βιομηχανικώς ανεπτυγμένας χώρας της Δυτικής Ευρώπης τα εισοδήματα θα αυξάνονται, πιθανότατα με συμπτώματα υπεραπασχολήσεως και πληθωρισμού, εις τας οικονομικούς ασθενείς χώρας της Νοτίου Ευρώπης (επομένως και εις την Ελλάδα) υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι επεκτάσεως της ανεργίας και υποαπασχολήσεως. Τοιούτου είδους εξελίξεις θα προκαλέσουν ποικίλας διαταραχάς και την διεύρυνσιν των αντιθέσεων μεταξύ των ταχέως προαγομένων και των εν καθυστερήσει χωρών, με σοβαράς κοινωνικοπολιτικάς συνεπείας».

Πέραν, όμως, των απόψεων Ελλήνων περί των συνεπειών της συνδέσεως οικονομικώς προηγμένων χωρών μετά υπαναπτύκτων, αξίζει να αναφέρομε και απόψεις ξένων οικονομολόγων σχετικώς με το θέμα.

Ο μεγάλος Γάλλος συγγραφεύς και οικονομολόγος Λεγκέ, εις την «Επιθεώρησιν των Παρισίων», τον Ιούλιο του 1958 έγραφε τα εξής: «Η βιομηχανία θα δοκιμασθεί σκληρά, περισσότερον από την γεωργίαν. Εις την γεωργίαν ένας αριθμός οριακών δραστηριοτήτων φαίνονται καταδικασμέναι, αλλά είναι δυνατή η προσαρμογή των πολλών μέσω των επιπόνων περιστάσεων. Αντίθετα, η πλειονότης των βιομηχανικών επιχειρήσεων θα αντιμετωπίσει σοβαρούς κινδύνους, εάν όχι και πλήρη καταστροφήν, όχι τόσον αι μεγαλύτεραι όσον αι μικρότεραι».

Ο Σκανδιναβός, επίσης, οικονομολόγος καθηγητής Μυρτάλ, υπογράμμισε ότι:
«Εις τας τελωνιακάς ενώσεις χωρών με διάφορον βαθμόν αναπτύξεως, είναι μοιραία η διεύρυνσις του χάσματος μεταξύ των προηγμένων και υπανάπτυκτων».
Δραματική, εξ άλλου, υπήρξε η έκκλησις του προέδρου της συνόδου της GATT εκ μέρους των υπανάπτυκτων χωρών: «Πρέπει, διεκήρυξε, να εκριζώσωμεν αυτό το απόστημα (δηλ. την ΕΟΚ) από την παγκόσμιον κοινωνίαν μας, πριν να ωριμάσει μέσα εις την βιαιότητα και τον ανοικτόν πόλεμον».

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ

Ο κατ’ εξοχήν όμως, εντυπωσιακές και οι περισσότερο ενδιαφέρουσες απόψεις και χαρακτηρισμοί της Κοινής Αγοράς, και η υπογράμμισις των ολέθριων κινδύνων που θα έχει για την οικονομία μας και ολόκληρο τον Ελληνισμό η αποικιακή αυτή σύνδεσις, προέρχεται από τους εκπροσώπους όλων των πολιτικών κομμάτων, τα οποία εψήφισαν υπέρ της συνδέσεώς μας με την Ε.Ο.Κ.

Ήταν κάτι το καταπληκτικό αυτό που συνέβη κατά τη συζήτηση του θέματος στη Βουλή τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1962. Όλοι σχεδόν οι ομιληταί, εχαρακτήρισαν με τα μελανότερα χρώματα τη σύνδεση, και υπογράμμισαν πανηγυρικά τα καταστροφικά της αποτελέσματα.

Από την αρχή, όμως, του λόγου τους, «...προς αποφυγήν παρεξηγήσεων», εδήλωναν κατηγορηματικά, ότι πρόκειται να υπογράψουν, οπωσδήποτε, τη σύμβαση, άλλοι μεν γιατί πιστεύουν στο «Πανευρωπαϊκό ιδεώδες», άλλοι γιατί η «έννοια του ανεξαρτήτου Κράτους είναι ξεπερασμένη», άλλοι απλώς, γιατί αυτή είναι η απόφασις της ηγεσίας του κόμματός τους.

Η τεράστια απόστασις που χωρίζει τις κατηγορηματικές τους δηλώσεις περί καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και του Ελληνισμού ολοκλήρου, από το γεγονός ότι όλοι ανεξαιρέτως παρουσιάσθησαν σαν υπέρμαχοι της συνδέσεώς υπερψηφίζοντας την, δε μπορεί παρά να γεμίζει με αγανάκτηση και εθνική αγωνία την σκέψη ολοκλήρου του ελληνικού λαού.

Αφού όλοι, σχεδόν είδαν και μάλιστα δεν έκρυψαν τους κινδύνους, που οπωσδήποτε πρόκειται να προέλθουν από τη σύνδεση μας με την Κοινή Αγορά, γιατί όχι μόνο δεν αντέδρασαν στην υπογραφή της, αλλά αντιθέτως υπήρξαν υπέρμαχοί της;

Θα είχαν ένα μονάχα δικαιολογητικό: Το να χαρακτηρισθούν παράφρονες. Αυτό όμως δε συμβαίνει βεβαίως. Άλλος είναι ο λόγος της ασυνεπείας και ανακολουθίας τους. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, δεν βρίσκεται, απλούστατα, στο ύψος της αποστολής του. Οι μεν ηγέτες των κομμάτων δεν είναι τίποτε άλλο από τυφλά εκτελεστικά όργανα των ξένων δυνάμεων, οι δε πολιτευταί των παρατάξεών τους, μικρόψυχοι και ασυνείδητοι συμφεροντολόγοι, χωρίς δίκιά τους θέληση και γνώμη.

Ακολουθούν χωρίς καμιά αντίδραση οποιαδήποτε γραμμή θα τους δοθεί από την ηγεσία του κόμματός τους, που τις περισσότερες φορές χαράσσεται κατ’ ευθείαν από τα γραφεία των ξένων πρεσβειών ή από τα σαλόνια της κεφαλαιοκρατίας, χωρίς να ενδιαφέρονται αν η θέσις που θα πάρουν πρόκειται να έχει καταστρεπτικά επακόλουθα για τον λαό και το έθνος.

Δυστυχώς, οι απόψεις αυτές δεν προέρχονται από κανενός είδους προκατάληψη, εμπάθεια, ή κακή πίστη. Αποτελούν αντικειμενικότατες διαπιστώσεις στις οποίες κάθε Έλληνας εθνικά και λογικά σκεπτόμενος θα καταλήξει. Οι απόψεις των υπερμάχων και υπερψηφισάντων τη σύνδεσή μας με την Κοινή Αγορά πολιτικών μας ανδρών, πιστεύουμε ότι πρόκειται να δικαιώσουν τις κρίσεις περί του πολιτικού μας κόσμου όσο αυστηρές κι αν φαίνονται.

Αρχίζομε παραθέτοντας τις απόψεις κυβερνητικών παραγόντων κατ’ αρχάς και παραγόντων των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως εν συνεχεία.*

Ο υπουργός Συντονισμού κ. Παπαληγούρας ομολόγησε ότι:
«Η σύμβασις ενδέχεται να γίνει αρχή μεγάλων οδύνων», ότι «η Ελλάς εισήλθεν εις μίαν κρισιμοτάτην φάσιν» και ότι «δεν είναι καθόλου αυτόματον και καθόλου βέβαιον θεωρητικώς ότι θα επιτύχει η σύνδεσις». Επίσης, «εάν πράγματι πρόκειται να μη κάμει τίποτε η ελληνική βιομηχανία έως τότε, (στα 22 χρόνια) όντως θα αποθάνει. Ουδέ ήτο δυνατόν άλλως». Και «ο ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει ότι παίζεται αυτήν την στιγμήν το οικονομικόν του μέλλον».

Επίσης και ο υφυπουργός Συντονισμού κ. Μπούτος είπεν ότι:
«Η Ελληνική οικονομία ως εκ της συνδέσεώς με την ΕΟΚ και η Ελληνική Κοινωνία εν τω συνόλω της θα υποστεί τόσας μεταλλαγάς και τόσας διακυμάνσεις και θα έχει να αντιμετωπίσει τόσα προβλήματα, ώστε δεν είναι δυνατόν αυτήν την στιγμήν να συλλάβομεν τας επιπτώσεις όλας του εγχειρήματος, εις το οποίον πρόκειται να προβώμεν εις όλας τας λεπτομερείας των».

«Ηξεύρομεν ότι εντασσόμενοι εις την γενικοτέραν αυτήν προσπάθειαν θα έχομεν να αντιμετωπίσωμεν σκληρά και οξέα προβλήματα».

«Η Ελληνική Κυβέρνησης, αναγνωρίζει ότι εισερχόμεθα εις μίαν εποχήν οδυνών, όπως είπεν ο υπουργός Συντονισμού».
(*). Τα αναφερόμενα πολιτικά πρόσωπα ανήκουν στην βουλευτική περίοδο των ετών 1961-1963.
«Κατά τον υπουργόν Εμπορίου κ. Πιπινέλη η πρόσδεσις προς την Κοινήν Αγοράν, ως καθεστώτος ελευθέρας οικονομίας δεν είναι άμοιρος κινδύνων».
«Η Ελλάς, προσερχομένη εις τάς μακράς και επιπόνους διαπραγματεύσεις μετά της Κοινής Αγοράς δεν ομίλησε, φυσικά, από θέσεως δυνάμεως. Δεν υπήρξε μία παντοδύναμος οικονομική μονάς ομιλούσα εις υποαναπτύκτους ή εν δυσχερεία ευρισκομένους λαούς και επομένως δυνάμενη να επιβάλει τους ιδικούς της όρους επί όλων των δυνατών περιπτώσεων και θεμάτων. Το αντίστροφον ακριβώς συνέβη...Είτε το θέλομεν είτε δεν το θέλομεν, αι διπλωματικαί και οικονομικαί διαπραγματεύσεις διεξάγονται υπό δυσμενείς όρους δια μίαν χώραν μικροτέρας οικονομικής και πολιτικής δυναμικότητος όταν έχει να συζητήσει με μεγάλας».

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΝ ΡΕΥΜΑ

Ο βουλευτής της Ε.Ρ.Ε. κ. Λύχνος διετύπωσε τις ανησυχίες του ως εξής:
«Βεβαίως από την συνεργασίαν με την Ε.Κ.Α., υπάρχουν κίνδυνοι, τους οποίους δεν απέκρυψεν η Κυβέρνησις».
«Η Ελλάς είναι πτωχή και άγονος και καλείται εις μίαν εταιρείαν πλουσίων. Μεταξύ των πλουσίων και εκείνης υπάρχει ένα ρεύμα επικίνδυνον».
«Βεβαίως η σύνδεσις της Ελλάδος μετά της Ε.Κ.Α., θα αποτελέσει δια την βιομηχανίαν μίαν δοκιμασίαν. Βεβαίως και η γεωργία θα υποβιβάσει το κόστος, ώστε να είναι συναγωνίσιμος».

Κατά τον υπουργό Βιομηχανίας κ. Λ. Μπουρνιά:
«Το θέμα της εμπορικής μας Ναυτιλίας, μετά την είσοδό μας εις την ΕΟΚ, είναι ευπαθές και θα γίνει ευπαθέστερον όταν αύριον εισέλθει εις την Κοινότητα και η Μεγάλη Βρετανία».

Το ίδιο υποστηρίζει και ο Πανευρωπαϊστής βουλευτής του Κόμματος των Προοδευτικών Ευ. Σαββόπουλος. «Η Ελληνική Ναυτιλία θα υποστεί περιπετείας όταν εισέλθει εις την Κοινήν Αγοράν η Μ. Βρετανία».

Ο υπέρμαχος της Πανευρώπης και της Κοινής Αγοράς αρχηγός των Προοδευτικών κ. Μαρκεζίνης εδήλωσε κατηγορηματικά ότι:
«...Θα ίδωμεν όχι μόνον τας ξένας βιομηχανίας των συνεταίρων μας της Κοινής Αγοράς, να κατακτούν δια παραρτημάτων των την Ελλάδα και τας μεγάλας εμπορικάς επιχειρήσεις του εξωτερικού να εγκαθίστανται εις την οδόν Ερμού και να μονοπωλούν το ελληνικόν εμπόριον. Πρόκειται περί του σοβαρότερου εκ των κινδύνων που διατρέχομεν και ο οποίος θα έχει ως αποτέλεσμα να μεταβληθώμεν εις εντελώς ασήμαντον οικονομικόν παράγοντα, να εξουθενωθώμεν οικονομικώς». «Βαδίζομεν κυριολεκτικά εις τα τυφλά. Δεν υπάρχει καν μελέτη, εκ της οποίας να γίνεται φανερόν ποίαι εκ των βιομηχανιών θα εξαφανισθούν δια της συνδέσεώς και ποίαι έχουν τας δυνατότητας επιβιώσεως και αναπτύξεως».

Τις αυτές ανησυχίες διετύπωσε και ο βουλευτής του Κόμματος του κ. Ν. Αλαβάνος: «Φοβούμαι -είπε- μήπως μεταβληθώμεν εις εξαγωγείς εργατών και εισαγωγείς τουριστών και μάλιστα ισχνών τουριστών».

Ο αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου κ. Γ. Παπανδρέου εχαρακτήρισε την συμμετοχή της Ελλάδος εις την Κοινή Αγορά ότι είναι «συμμετοχή εις ένα σκληρότατον αγώνα ζωής και θανάτου».
«Οταν μία καθυστερημένη χώρα -διεπίστωσε- εισέρχεται εις την ιδίαν οικονομικήν οικογένειαν με χώρας ανεπτυγμένας θα εκτεθεί εις βαρύτατον κίνδυνον».

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΩΡΑ

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες υπήρξαν επίσης οι απόψεις του κ. Σ. Στεφανόπουλου πρώην υπουργού των Εξωτερικών και νυν εκ των ηγετικών στελεχών της Ενώσεως Κέντρου.
«...Οφείλομεν να τονίσωμεν -είπε- ότι όχι μόνον δεν θα κατορθώσομεν να υψώσωμεν περίλαμπρον οικοδόμημα εις την εθνικήν οικονομίαν μας, ισοϋψές προς τα των άλλων προηγμένων κρατών της Ευρώπης, αλλ’ αντιθέτως και το μικρόν υφιστάμενον οικοδόμημα, ταχέως θα καταπέσει εις ερείπια». «Τα ασθενέστερα κράτη θα ευρίσκονται εντός ολίγου απέναντι των προηγμένων κρατών εις οίαν θέσιν ευρίσκονται εις το εσωτερικόν και η επαρχία έναντι των Αθηνών».

«Η Κοινή Αγορά μπορεί να γίνει αφετηρία καταβαραθρώσεως της οικονομίας μας. Μπορεί να μεταβληθεί και εις κατάρα».
«Είναι δυνατόν τα ξένα προϊόντα να έλθουν και να κατακλύσουν την αγοράν μας, παρά την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας».
«...Όταν θα έλθει η μοιραία ώρα της εντάξεώς μας, η οικονομία μας θα κινδυνεύει να καταπέσει εις ερείπια. Αλλά τότε δεν θα υπάρξουν αρκετοί λίθοι δια να λιθοβολήσει ο λαός και σας και ημάς, οι οποίοι συμπράττομεν μαζί σας».

Κατηγορηματικός υπήρξε και ο βουλευτής της Ε.Κ. κ. Ν. Ζορμπάς επί των συντριπτικών συνεπειών της συνδέσεώς γενικώς και κατά κλάδους.
«... Τα άρθρα 35 και 36 της συμβάσεως -απεκάλυψε- παρέχουν εις τους διοικούντας την Ευρωπαϊκήν Κοινότητα την αρμοδιότητα να καθορίζουν την παραγωγήν μας. Εάν η Γαλλία αποφασίσει π.χ. να μεταβληθεί εις σιτοβολώνα της Ευρώπης δύναται να μας απαγορεύσουν την καλλιέργειαν του σίτου. Το ίδιον και η Ιταλία εάν θέλει να μεταβληθεί εις οπωρώνα εφ' όσον επαφιέμεθα εις την την κρίσιν οργάνων εξωελληνικών δια να καθορίσουν την τύχη της παραγωγής μας, τούτο αποδεικνυει την αδυναμία της διατάξεως και αισθάνομαι την υποχρέωσιν να επιστήσω την προσοχήν και την ευθύνην εκείνων, οι οποίοι θα εκτελέσουν την σύμβασιν».

«Κύριοι βουλευταί, βαδίζομεν εις τα τυφλά. Σήμερον έχομεν μιαν σχετικώς ανεπτυγμένην κτηνοτροφίαν. Εάν μεθαύριον μας είπουν ότι δεν θέλουν αγελάδας, πρόβατα ή αίγας που διαθέτομεν σήμερον, αλλά χοίρους τι θα πράξωμεν; Πως θα αλλάξωμεν κτηνοτροφικήν καλλιέργειαν;
Χρειάζεται έντασις μεγάλης προσπαθείας δια να μπορέσει η κυβέρνησις να προστατεύσει τα αγροτικά μας προϊόντα, διότι άλλως κινδυνεύομεν να καταποντισθώμεν».

«Και τώρα ολίγα τινά όσον αφορά τας διατάξεις της συμβάσεως. Δια του άρθρου 12 ορίζεται ότι δεν θα επιβάλλονται νέοι δασμοί. Το άρθρον 18 όμως ορίζει, ότι επιτρέπεται η επιβολή δασμών εις ορισμένας περιπτώσεις, δηλαδή όταν πρόκειται να προστατευθεί μία βιομηχανία και να καταστεί βιώσιμος. Είναι δυνατόν η βιομηχανία αυτή να είναι και ελληνική και ξένη. Εν τη τελευταία περιπτώση θα είναι δυνατόν μία ξένη επιχείρησις να εγκατασταθεί εις την χώραν μας δια να παραγάγει προϊόντα, τα οποία θα δύνανται να προστατευθούν δασμολογικώς και να πληγεί ούτω η ιδική μας παραγωγή. Αυτό είναι αδυναμία της συμβάσεως εις βάρος μας».

« Άλλη διάταξις της συμβάσεως, επιτρέπει την ελευθέραν διακίνησιν των εργατών. Πολύ φοβούμαι ότι εκ της εφαρμογής της θα γίνουν ευρύταται ανταλλαγαί πληθυσμών. Δηλαδή θα έλθουν εδώ ξένοι εργάται αμειβόμενοι με παχυλούς μισθούς, ενώ από την Ελλάδα θα φεύγουν εργάται, οι οποίοι εις το εξωτερικόν θα λαμβάνουν ευτελή ημερομίσθια. Δια της διατάξεως του άρθρου (59 εξαιρούνται από την σύμβασιν τα προϊόντα της ενώσεως άνθρακος και χάλυβος. Δεν δύναμαι να εννοήσω διατί εξαιρούνται τα προϊόντα της ενώσεως αυτής.
Εκ των προϊόντων της ενώσεως άνθρακος και χάλυβος θα ηδυνάμεθα να εξασφαλίσομεν πρώτας ύλας δια την λειτουργίαν της υψικαμίνου, μιας νεοτεύκτου βιομηχανικής μονάδος δια την σύστασιν της οποίας η κυβέρνησις επανηγύρισε και τώρα την τορπιλλίζει».

«Δια του άρθρου 62 επιβάλλεται η ελεύθερα κίνησις κεφαλαίων, προσώπων και η εγκατάστασις επιχειρήσεων. Εκ τούτου θα προκύψουν σοβαροί κίνδυνοι δια τας ελληνικάς επιχειρήσεις». «Εις την Κλλάδα σήμερα, ελάχιστοι είναι αι βιομηχανίαι, αι οποίαι θα δυνηθούν να επιζήσουν συναγωνιζόμεναι τας ομοειδείς βιομηχανίας των κρατών της ΕΟΚ, εις την χώραν μας έχομεν κυρίως να επιδείξωμεν μίαν βιοτεχνικήν προσπάθειαν, η οποία όμως επί τη εμφανίσει των μεγάλων οικονομικών μονάδων, δεν είναι δυνατόν παρά να διαλυθεί».
«Εάν ρίψετε μια ματιά γύρω σας, δεν θα ιδείτε παρά μικρομαγαζάκια και μικροεργαστήρια. Πώς αυταί αι βιοτεχνίαι θα ανθέξουν εις τον συναγωνισμόν των ξένων βιομηχανιών; Δεν θα κινδυνεύσουν να διαλυθούν συλλήβδην;».

«Οι ανταγωνισταί μας ευρωπαίοι προηγούνται ημών κατά 150 έτη της προθεσμίας αυτής. Θα τους αντικρύσωμεν εις την πρόοδον, αλλά θα τους βλέπομεν να εξαφανίζονται εις το βάθος προχωρούντες».
«Κινδυνεύομεν να καταρρεύσουν αι οικονομικαί μονάδες και να μείνει η Ελλάς «ξέφραγο αμπέλι» όπου θα έρχονται οι συνεταίροι μας να εγκαθίστανται και εις ημάς θα μείνει μόνον ο ρόλος του εργάτου, του τεχνίτου ή του παρέχοντος περιποίησιν εις τους ξένους».

«Είναι βέβαιον ότι η παρούσα σύμβασις θα έχει σοβαράς επιπτώσεις και επί του δασμολογίου και επί της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής μας».
«Εισερχόμεθα εις εν στάδιον του εθνικού μας βίου με απροσδιορίστους συνεπείας».

«Εάν δεν δυνηθώμεν να κινήσωμεν τας δυνάμεις μας, τότε η χώρα μας θα γίνει η αποικία της Ευρώπης, ο πτωχός συγγενής των λοιπών μελών της ΚΟΚ, η οποία μόνον εργάτας θα προμηθεύει τα άλλα κράτη και θα προσφέρει την χώραν της προς αναψυχήν των πλουσίων ξένων».

«Θα προκληθεί οξύ κοινωνικόν πρόβλημα». «Θα καταντήσωμεν το κλωτσοσκούφι των μεγάλων και μικρών». «Φοβούμαι ότι δεν θα εισρεύσουν εις την χώραν κεφάλαια παραγωγικά, αλλά αν εισρεύσουν τοιαύτα θα είναι κεφάλαια αποικιακά».

Αυτά είπε ο κ. Ζορμπάς για την Κοινή Αγορά και τη σύνδεση της χώρας μας μαζί της. Και όμως, ο τρομερός αυτός κατήγορος, υπερψήφισε τη συμφωνία υπακούοντας στα στενά πολιτικά (και ατομικά του) συμφέροντα, όπως και όλοι οι άλλοι «αντιπρόσωποι του έθνους».

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ...ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ

Άλλοι πάλι, όπως π.χ. ο βουλευτής της Ε.Κ. κ. I. Ζίγδης εψήφισαν την συμφωνία, την οποία δεν εδίστασαν εν τούτοις να παρουσιάσουν με την πραγματική της όψη, γιατί απλούστατα δεν κρίνουν τα πράγματα από ελληνικής αλλά από «ευρωπαϊκής» σκοπιάς.

«Νομίζω -ομολόγησε ο κ. Ζίγδης- ότι ενεργώ ως καλός Ευρωπαίος. Και είμαι υπερήφανος αισθανόμενος μέλος της Ευρωπαϊκής οικογενείας».
Κατόπιν των δηλώσεών του αυτών δεν είναι καθόλου παράξενο το γεγονός ότι εψήφισε την συμφωνία συνδέσεώς της Ελλάδος με την Κοινή Αγορά, ο «καλός αυτός Ευρωπαίος πολιτικός», αν και την παρουσίασε όπως και οι άλλοι με τα μελανότερα χρώματα.

«Δεν πρέπει να εκπλήξει -είπε- εάν είπω ότι ψηφίζοντες τη σύμβασιν αυτήν, κάμνομεν κάτι περισσότερον από ό,τι εάν ψηφίζομεν Σύνταγμα, διότι εάν το Σύνταγμα έχει ηυξημένην τυπικήν δύναμιν, η ουσία της συζητουμένης συμβάσεως υπερβαίνει κατά πολύ τας διατάξεις ενός Συντάγματος. Διότι η προς κύρωσιν Σύμβασις αποτελεί θέσιν ενός οροσήμου εις τον ελεύθερον ημών πολιτικόν βίον. Αφ’ ης κυρωθεί αύτη, η επιχείρησις που λέγεται Ελλάς θα αρχίσει παύουσα να υπάρχει και θα συγχωνευθεί με τον μεγαλύτερον οίκον, που λέγεται Ευρώπη».

«Εφεξής θα παύσωμεν να αντιμετωπίζομεν τα οικονομικά προβλήματά μας μόνοι και θα συνασπισθώμεν με τα κράτη της Κοινής Αγοράς δια να τα αντιμετωπίζομεν από κοινού. Και θέλω να τονίσω, ότι όσα είπον μέχρι στιγμής δεν αποτελούν ούτε ρητορικόν σχήμα ούτε υπερεκτίμησιν της πραγματικότητος αλλ' αντικειμενικήν διαπίστωσιν. Εκεί όπου θα πρέπει να αναμένομεν βέβαιον θάνατον, είναι αι επιχειρήσεις των οποίων το τεχνολογικόν όπτιμουμ προϋποθέτει αγοράν μεγαλυτέρας εκτάσεως της ελληνικής».

Και απευθυνόμενος στην κυβέρνηση εξετόξευσε τον αφορισμόν του, σα να μην ευθύνεται και ο ίδιος προσωπικά για την εγκληματική σύνδεση την οποία υπερψήφισε, χάριν της «μεγάλης πατρίδος της Πανευρώπης».

«Εάν είχατε συναίσθησιν των ευθυνών σας, θα έπρεπε να περιβληθείτε μέλανα χιτώνα και να καλύψετε με σποδόν το πρόσωπό σας. Και αντί να επιζητείτε να κρατηθείτε με οιονδήποτε τρόπον εις τα κυβερνητικά εδώλια, θα έπρεπε να πορευθείτε εις το Άθως, εις τον τόπον όπου είναι δυνατός ο εξιλασμός άνευ δραματικών κυρώσεων, δια το ανήκουστον κατά του λαού της Ελλάδος έγκλημά σας. Αυτά ατυχώς επιτάσσει εις υμάς η στοιχειώδης επίγνωσις των ευθυνών και του καθήκοντος σας».

ΠΤΩΧΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Συνεχίζομε με τις απόψεις του βουλευτού της Ε.Κ. κ. Σ. Κωστόπουλου επί βασικών τομέων της εθνικής μας οικονομίας.
«Παριστάμεθα μάρτυρες -είπε- του γεγονότος να εισέρχε ται η Ελλάς εις μίαν οικονομικήν κοινότητα της οποίας δεν διευκρινίσθει εισέτι η κοινή αγροτική πολιτική, άνευ ψήφου και ως πτωχός συγγενής».

«Όταν κύριοι συνάδελφοι, εις την Κοινότητα αυτήν μετέχομεν ως πτωχοί συγγενείς, αντιλαμβάνεσθε ποιους κινδύνους δημιουργεί το κείμενον που καλούμεθα να ψηφίσομεν».
«Κατέχομαι υπύ σφοδράς αγωνίας δια το μέλλον των νέων βιομηχανιών».

«Ο περιορισμός των περιθωρίων εξαγωγών προς τας χώρας «κλήριγκ» αποτελεί θανάσιμον απειλήν δια το μέλλον των αγροτικών μας πληθυσμών».
«Υπολογίσατε κ. συνάδελφοι, τι θα συμβεί με την είσοδον της Αγγλίας εις την Κοινήν Ευρωπαϊκήν Αγοράν; Θα έχομεν απεριόριστον συναγωνισμόν εις δυο βασικά μας προϊόντα, την σταφίδα και τον καπνόν μας, τον οποίον θα ανταγωνίζεται ο καπνός Ροδεσίας. 0 κίνδυνος δια τα αγροτικά προϊόντα θα είναι μέγιστος».

Ο πρώην υπουργός κ. Γ. Αθανασιάδης-Νόβας παρομοίασε ως εξής την σύνδεσή μας με την ΕΟΚ.
«Η μικρά ολκάς της ελληνικής οικονομίας προσδένεται ως ρυμουλκούμενον εις το πελώριον σκάφος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινύτητος και ανάγεται εις αχανή ωκεανόν ανυπολογίστων διαστάσεων».
«Με το τολμηρόν μας άλμα προς τον ευρύτερον οικονομικόν χώρον, διακυβεύεται αυτό τούτο το μέλλον της φυλής». «Καλούμεν τον λαόν εις συναγερμών δια κρίσιμον παραγωγικήν μάχην ζωής ή θανάτου. Και τον οδηγούμεν εις τα χαρακώματα ανεξόπλιστον, ανοργάνωτον, αστελέχωτον, ανεπιμέλητον».

Ο αγροτικός βουλευτής Σ. Αλλαμανής απεκάλυψε ότι «...την 15ην Ιανουαρίου 1962 απεφασίσθει και εχαράχθει υπό των 6 και...αγροτική πολιτική ερήμην της Κλλάδος και εχαρακτηρίσθει δικαίως «νέα Συμβασις Ρώμης», έλαβον χώραν πολυήμεροι συνεδριάσεις, συμβιβασμοί συγκρουομένων συμφερόντων των 6 και βεβαίως ουδείς ενεθυμήθει τα ελληνικά συμφέροντα τα οποία ηγνοήθησαν.
Κάποτε θα μας ανακοινωθούν αι αποφάσεις και ή θα τας δεχθώμεν ή θα τας απορρίψομεν εν όλω ή εν μέρει, οπώτε τα αντίστοιχα γεωργικά μας προϊόντα θα παραμείνουν άνευ προστασίας - παράδειγμα η δραματική τύχη που αναμένει τα οπωροκηπευτικά μας εις αυτήν την περίπτωσιν- ενώ συγχρόνως θα υφιστάμεθα τους κινδύνους και τας θυσίας εκ της ενοποίησεως της βιομηχανικής αγοράς».
«Το ότι η βιομηχανία μας θα περάσει από μίαν σκληράν δοκιμασίαν και περιπέτειαν -αγνώστου εκτάσεως - μόνον τυφλός δεν το βλέπει».

«Τα 22 έτη είναι μύθος. Τότε, απλώς θα συνταγεί η ληξιαρχική πράξις θανάτου της οικονομίας μας».
Ανησυχίες εξέφρασε και ο κ. Μπαλτατζής.

«Πρέπει να είπομεν -είπε- ότι διατηρούμεν ζωηράς επιφυλάξεις δια το οικονομικόν μέλλον του λαού μας». «Οταν μια χώρα καθυστερημένη συνδέεται τελωνειακώς με ανεπτυγμένας χώρας, η ένωσις αυτή αποβαίνει εις βάρος του ασθενεστέρου μέλους». «Η επιφυλαχθείσα έννοια δια τον ελληνικόν καπνόν, θα εξουδετερωθεί εντός ολίγων ετών εάν εισέλθουν εις την Κοινήν Αγοράν και άλλαι χώραι».

«Ο πολύς κόσμος θα διαρρεύσει εις το εξωτερικόν και μετά 10-20 χρόνια η Ελλάς αντί να έχει, 10 12 εκατομμύρια πληθυσμόν θα υποχωρήσει εις τα 7 εκατομμύρια, και ποια θα είναι τότε η θέσις της εις τον Βαλκανικόν και Μεσόγειον χώρον, εις τον οποίον είναι εντεταγμένη;».

ΜΕ ΡΥΜΟΥΛΚΟΝ...

Κατά τον κεντρώο βουλευτή Κ. Αρβανιτάκη:
«Οι έξι με τους οποίους συνδεώμεθα, έχουν επιβεί πολυτελούς κλειστού αυτοκινήτου με μηχανήματα κλιματισμού χωρίς να φοβούνται οιασδήποτε συνθήκας, και ημείς προσεδέθημεν με ρυμουλκόν πίσω τους, δερώμενοι από όλας τας καιρικάς αντιξοότητας. Μας προσέλαβαν ως πτωχούς συγγενείς σχεδόν δια να βοηθήσουν, ενώ στην πραγματικότητα, δια να εκμεταλλευθούνν τον ορυκτόν πλούτον και τους εργάτας μας με τα φθηνά ημερομίσθια».

«Είμεθα εις θέσιν ημείς να παρακολουθήσομεν τας χώρας της Κοινής Αγοράς, αι οποίαι έχουν 200 χρόνια βιομηχανικήν ζωήν;» Καί περαιτέρω ερωτάται, «είναι ικανή η κυβέρνησις να εφαρμόσει αυτήν την σύμβασιν ή μάλλον η κυβέρνησις επιβάλλει σήμερον τις θελήσεις της ή αι σκοτειναί δυνάμεις που την κρατούν στην εξουσίαν; Και πρέπει να έχομεν εμπιστοσύνην ημείς εις τας σκοτεινάς αυτάς δυνάμεις; Διότι, δυστυχώς, εδώ κυρίαρχος δεν είναι η κυβέρνησις. Είναι άλλαι δυνάμεις σκοτειναί αί οποίαι την κατευθύνουν και την κρατούν εις την εξουσίαν».

«Τα πάντα τα διευθύνουν αι σκοτειναί δυνάμεις, αι οποίαι επέβαλον τας απόψεις των και εις το θέμα της Κύπρου».
«Δεν πιστεύω εις την επιτυχίαν της συμφωνίας και ουαί και αλοίμονον εάν αποτύχωμεν. Τότε δεν θα χαθεί μόνον η Ελλάς αλλά ο Ελληνισμός».
Ο Πανευρωπαϊστής βουλευτής Μ. Παπακωνσταντίνου εξήγησε ότι «δια της υπό κύρωσιν συμβάσεως τη ουσία πρόκειται περί παραχωρήσεως από μέρους μας τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας εις ένα ειδικόν τομέα. Η Ελλάς θα παύσει να ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα εις ένα τμήμα της δρασιηριότητός της, αποφάσεις επί οικονομικών θεμάτων θα λαμβάνονται από ένα τρίτον, οιονεί υπερκρατικόν όργανον, το οποίον θα αποφασίζει δεσμευττικώς δια την χώραν μας».

Ο βουλευτής και μεγαλοβιομήχανος κ. Γαρουφαλιάς επιβεβαίωσε ότι: «εντός της Κοινής Αγοράς υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι συνθλίψεως της οικονομίας μας».

Το ίδιο και ο Σ. Παπαδάκης δηλώσας ότι: «Η σύνδεσις μας με την Κοινή Αγορά αποτελεί την στιγμήν ταύτην γεγονός το οποίον δύναται να επιφέρει αναστάτωσιν και ενδεχομένως και οικονομικόν μαρασμόν».

Ο Ι. Γκλαβάνης υπεστήριξε ότι: «άνευ δασμολογίου δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί μια βιομηχανία. Μόνον εάν ανδρωθεί και όταν αποκτήσει παράδοσιν η βιομηχανία, τότε είναι δυνατόν να γίνει μείωσις του δασμολογίου». «Καλείται η ελληνική βιομηχανία των 34 ετών να συναγωνισθεί την βιομηχανίαν των 6 των 200 ετών».
Κατά τον Κ. Μητσοτάκη: «Διερχόμεθα δύσκολον καμπήν που θα κρίνει την τύχην όλων μας δια πολλά έτη».

Ο κ. Κοθρής εξέφρασε τους φόβους του δηλώσας ότι: «Η σύνδεσις της Ελλάδος είναι ένα βήμα αποφασιστικόν, θα έλεγα εθνικόν, το οποίον δύναται να επιφέρει ολοκληρωτικήν καταστροφήν».

Τέλος, ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Α. Ρουσόπουλος εχαρακτήρισε την ένωσιν με την Κοινή Αγορά ως πράξιν φιλοφροσύνης προς τους Ευρωπαίους, και ειδοποίησε τους βουλευτάς για τον επερχόμενο κίνδυνο. «Εκατό τοις εκατό κύριοι, ευρισκόμεθα άνωθεν ηφαιστείου, την έκρηξιν του οποίου οφείλετε να προλάβετε».

Έτσι επαρουσιάσθει και εσχολιάσθει η σόνδεσις της Ελλάδος με την Κοινή Αγορά από τους Έλληνας πολιτικούς, οι οποίοι και υπέγραψαν την σχετική συμφωνία.,Αφού δεν έχουν υπέρ αυτών το ελαφρυντικό της παραφροσύνης, η οποία πιθανόν να μπορούσε να τους απαλλάξει από κάθε ευθύνη για το διαπραχθέν εις βάρος του Ελληνισμού έγκλημα, ποιος άλλος λόγος είναι δυνατόν να τους δικαιολογήσει; Η σύνδεσίς μας με την Κοινή Αγορά εχαρακτηρίσθει από τους ίδιους ως «έγκλημα εκ προμελέτης».

Τα εγκλήματα όμως, ως γνωστόν, τιμωρούνται αυστηρότατα και η δικαιοσύνη επιβάλλει τις ανάλογες κυρώσεις στους υπεύθυνους..Στην προκειμένη περίπτωση το ειδεχθές έγκλημα διεπράχθει από μια ομάδα αναξίων πολιτικών εις βάρος ενός ολόκληρου έθνους.

Ποια θα πρέπει να είναι εν προκειμένω η τιμωρία των ενόχων;

Η απάντησις ανήκει στον λαό και ελπίζουμε να ξυπνήσει γρήγορα όχι μόνο για να αποτρέψει τον έσχατο κίνδυνο που τον απειλεί, αλλά και για να επιβάλει κυρώσεις.

*. Όλαι αι ανωτέρω εκτεθείσαι απόψεις των πολιτικών μας ανδρών, περιέχονται εις τα πρακτικά της Βουλής, του μηνός Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1962 - ότε εγένετο η συζήτησις περί της συνδέσεώς της Ελλάδος με την Κοινή Αγορά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η παράθεσις των καταπληκτικών αυτών στοιχείων ήταν τελείως απαραίτητη προκειμένου να αναδειχθεί η ψευδολογία της προπαγανδιστικής επιχειρηματολογίας, για την δήθεν «γη της επαγγελίας» που πρόκειται να δημιουργηθεί λόγω της εντάξεώς μας στην Κοινή Αγορά.

Εάν αυτός είναι ο παράδεισος, όπως μας τον παρουσίασαν οι ίδιοι οι πρωτεργάτες και υπέρμαχοι της συνδέσεώς, δεν ξέρουμε πώς μπορεί να είναι η κόλασις. Το γεγονός, όμως, της τακτικής του να παρουσιάζεται η νύχτα σαν μέρα ενώπιον του λαού δεν μας ξενίζει.

Και προ ολίγων ετών, η υπογραφή των επαίσχυντων συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες εθάπτετο δια παντός η ένωσις της Κύπρου με την Ελλάδα, εχαιρετίσθει από τα ίδια πρόσωπα ως η «ευτυχεστέρα ημέρα της ζωής των».

Τώρα ένα νέο έγκλημα διεπράχθει εις βάρος του Ελληνισμού, με την χρησιμοποίηση των ίδιων και αυτή τη φορά μέσων του ψεύδους και του θολώματος των νερών για να αποκρυβεί από τον Ελληνικό λαό η αλήθεια, και αποφευχθεί η αντίδρασις.

Οι Έλληνες, όμως, πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια για τα μεγάλα ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με το ατομικό και εθνικό τους παρόν και μέλλον για να λαμβάνουν τα μέτρα τους. Και η αλήθεια για την Κοινή Αγορά δεν είναι άλλη από αυτήν:
Η Κοινή Αγορά θα συντρίψει ως μαινόμενη λαίλαψ, ό,τι σήμερα υπάρχει όρθιο στην Ελλάδα ή αρχίζει να δημιουργείται. Η υποτυπώδης βιομηχανία μας, οι βιοτέχνες, οι αγροτικές μας μικροεπιχειρήσεις, θα υποστούν εκ των πρώτων τα συντριπτικά της χτυπήματα. Αλλά δεν θα είναι τα μόνα θύματα της συμφοράς.

Η Ελλάς ολόκληρη θα υποδουλωθεί οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, ιδεολογικά, στους πανίσχυρους συνεταίρους της. Ο Ελληνικός λαός θα μετατραπεί μονίμως πια, σε λαό υπηρετών προσφέροντας τις υπηρεσίες του στους ξένους, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.

Οι Έλληνες πολύ σύντομα θα περιέλθουν κάτω από την εξουσία των ξένων και σ’ αυτόν ακόμα τον τόπο τους.

Χωρίς να το καταλάβουν, στις επιχειρήσεις που θα εργάζονται θα έχουν Γάλλους, Γερμανούς ή άλλους Ευρωπαίους προϊσταμένους και «αφεντικά», μια και το ξένο κεφάλαιο τείνει να αντικαταστήσει τελείως το Ελληνικό.

Αλλά ακόμα και οι εργάτες της γης, που μέρα με τη μέρα περιέρχεται κι αυτή στους ξένους, αρχής γενομένης από τις παραθαλάσσιες περιοχές μας, δεν θα εργάζονται, παρά μονάχα για τους νέους φεουδάρχες τους, που αυτή τη φορά θα είναι ξένοι.

Λόγω της εντάξεως στην ΕΟΚ, είναι βέβαιο, ότι η εκβιομηχάνιση της χώρας οριστικά πλέον θα ματαιωθεί. Η βαριά βιομηχανία, η οποία θα έπρεπε να αποτελέσει την βάση των βιομηχανικών μας προσπαθειών, είναι πλέον αδύνατον να αναπτυχθεί στην Ελλάδα κατόπιν της συνδέσεώς, εξ αιτίας της παραλλήλου παρουσίας των αντιστοίχων ξένων βιομηχανιών στον οικονομικό μας χώρο.

Αλλά και η ελαφρά βιομηχανία δεν πρόκειται να αναπτυχθεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Όταν η Ελλάδα πλημμυρίζει από ξένα βιομηχανικά προϊόντα πάσης φύσεως, που γρήγορα θα υπερκορέσουν την εσωτερική αγορά, δεν είναι δυνατόν, βεβαίως, να γίνεται λόγος για την δημιουργία νέων βιομηχανιών.

Οι ξένες βιομηχανίες, που παρ’ όλη την εώς σήμερα ύπαρξη προστατευτικών δασμών, κυριολεκτικά δεσπόζουν της Ελληνικής αγοράς ανταγωνιζόμενες τις Ελληνικές βιομηχανίες, είναι φυσικό να συντρίψουν τελείως τις παραγωγικές μας μονάδες, όταν θα πάψουν να προστατεύονται από το Ελληνικό κράτος και τεθούν αντιμέτωπες των ξένων βιομηχανικών υπερκολοσσών.

Έτσι, η δημιουργία της «βιομηχανικής» Ελλάδος, δεν είναι δυνατόν πια να πραγματοποιηθεί. Οι ξένοι, δεν έσπευσαν να μας προσδέσουν στο άρμα τους για να δημιουργήσουν ένα πιθανό ανταγωνιστή, ούτε υπάρχει κανένα παράδειγμα αναπτύξεως της βιομηχανίας μιας χώρας, που δεν προστατεύεται από τα πρώτα της βήματα, με δρακόντεια μέτρα από τον ξενικό ανταγωνισμό.

Η ανταγωνιστικότης της Ελληνικής οικονομίας, προϋποθέτει την ίση δυναμικότητά της με την αντίστοιχη οικονομία των χωρών της Κοινής Αγοράς, πράγμα που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Εμείς μεν είμαστε βιομηχανικά και γεωργικά υπανάπτυκτοι, ενώ οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας κατέχουν την πρώτη θέση παγκοσμίως, στον τομέα της βιομηχανικής και γεωργικής εξελίξεως.

Πώς είναι δυνατόν να βγούμε νικητές σε αγώνα εναντίον πανισχύρων αντιπάλων, όταν εμείς δεν διαθέτουμε κανενός είδους όπλο;

Οι υποστηρικταί της συνδέσεώς ομιλούν και περί του ταχέως εκσυγχρονισμού της οικονομίας μας.

Ο εκσυγχρονισμός όμως αυτός, δεν δύναται να επέλθει στο ελάχιστο χρονικό διάστημα των 12 και 22 ετών, τα οποία τοποθετούνται σαν ορόσημα των προσπαθειών μας. Η απόστασις που χωρίζει εμάς από τους συνεταίρους μας της Κοινής Αγοράς στον οικονομικό τομέα, είναι στην πραγματικότητα τεραστία. Οι χώρες αυτές έχουν συνεχή βιομηχανική παράδοση 200 τουλάχιστον ετών, ενώ εμείς, μόνον 30.

Ενώ λοιπόν θα προσπαθούμε με βήματα σημειωτόν, να μειώνουμε χρόνο με το χρόνο την απόσταση που μας χωρίζει, από τα σημερινά επίπεδα, οι ξένοι θα τρέχουν καλπάζοντας, μεγαλώνοντας συνεχώς όλο και περισσότερο το χάσμα που μας χωρίζει.

Ακόμα, η εθνική μας οικονομία, θα εκμηδενισθεί τελείως, όχι μόνο δια της συντριβής της, κατόπιν του μοιραίου ανταγωνισμού με τα πανίσχυρα οικονομικά συγκροτήματα των χωρών-μελών της ΕΟΚ, αλλά και δια της εσωτερικής εκπορθήσεώς της, δια της εγκαταστάσεως ξένων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, που θα απομυζούν την οικονομική ικμάδα της πατρίδος μας, εμποδίζοντας δια παντός μέσου την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας.

Έτσι, ημέρα την ημέρα, η Ελλάδα θα γίνεται ασθενέστερη και φτωχότερη.

Το ανθρώπινό της δυναμικό θα μειώνεται συνεχώς εξ αιτίας της μεταναστεύσεως που ήδη έχει πάρει τη μορφή πανικού.
Οι προπαγανδισταί της συνδέσεώς βεβαίως, προκειμένου να δικαιολογήσουν κάπως την θέση τους, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να χρησιμοποιούν κατά κόρον ως προϋποθέσεις επιτυχίας και επιβιώσεως, διάφορα «εάν» και «εάν».

Αλλά τα «εάν» αυτά αφορούν απραγματοποίητες προϋποθέσεις και δυνατότητες και δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα.

Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι εφ όσον πραγματοποιηθούν ορισμένες προϋποθέσεις, τότε όχι μόνο θα επιζήσει η Ελληνική οικονομία, αλλά και θα αναπτυχθεί.
Οι προϋποθέσεις όμως αυτές, όχι μόνο αντικειμενικώς δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν, αλλά αντιθέτως πρόκειται να εκμηδενιστούν εξ αιτίας της συνδέσεως, η οποία τελείως διαφορετικές καταστάσεις πρόκειται να δημιουργήσει.

ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΚ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.

Οι τραγικές συνέπειες εκ της συνδέσεώς δεν αφορούν αποκλειστικώς και μόνον την τύχη της εθνικής μας οικονομίας, αλλά τον Ελληνισμό εν τω συνόλω του.

Την συντριβή της οικονομικής μας υποστάσεως, θα επακολουθήσει η εθνική εκμηδένισις, η οποία εξ άλλου άρχισε να προετοιμάζεται παράλληλα με την οικονομική μας υποδούλωση. Η Ελλάς, αφού πάψει να έχει δική της οικονομική οντότητα, θα υποδουλωθεί και πολιτικά για να εκμηδενιστεί εν συνεχεία και εθνικά. έως ότου πάψει τελείως να υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος, μετατρεπομένη σε απλή διοικητική περιφέρεια του υπό κατασκευήν Φραγκογερμανικού Πανευρωπαϊκού κράτους.

Την δυναμική εξουθένωση μιας χώρας ακολουθεί μοιραία και η πολιτική υποδούλωσις και το κράτος παύει ουσιαστικά να είναι κυρίαρχο, μετατρεπόμενο σε εντολοδόχο των ξένων οικονομικών αυθεντών.

Η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά και η μελλοντική μετατροπή μας σε επαρχία των Φράγκων, μονάχα σαν Εθνική αυτοκτονία μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Η εθνική μας καταστροφή αποτελεί πια απλώς ζήτημα χρόνου, εάν ο Ελληνικός λαός δεν προλάβει να αντιδράσει.

Η ένταξίς μας στην Κοινή Αγορά δεν πρόκειται να φέρει απλώς την οικονομική μας καταστροφή, αλλά θα έχει επί πλέον σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξαφάνιση του Ελληνισμού από το πρόσωπο της γης.

Η ένταξίς μας στην Κοινή Αγορά - όπως ομολόγησαν εξ άλλου όλοι όσοι έσπρωξαν την Ελλάδα σ’ αυτήν- δεν υπαγορεύθει κυρίως από οικονομικούς αλλά από πολιτικούς λόγους.

Χάριν των «πολιτικών»- αυτών λόγων, προετοιμάζουν τον Ελληνικό λαό ψυχολογικά και πραγματικά, ώστε να δεχθεί να ενσωματωθεί αδιαμαρτύρητα στις υπό κατασκευήν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, και να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια ασήμαντη Ευρωπαϊκή επαρχία.

Στο τελευταίο αυτό στάδιο, το οποίο αποτελεί και τον τελικό αντικειμενικό σκοπό αυτών που συνέδεσαν τη χώρα μας με την Κοινή Αγορά, ο Ελληνισμός θα πάψει να υπάρχει.

Η εθνική μας ανεξαρτησία θα έχει καταλυθεί, το Ελληνικό κράτος θα έχει διαλυθεί και μετατραπεί σε μια απλή Φραγκική επαρχία, το Ελληνικό έθνος θα έχει αφομοιωθεί μέσα στο νέο μεγάλο «Πανευρωπαϊκό» έθνος, αφού προηγουμένως η φυλή μας απορροφηθεί από τα 180 εκατομμύρια των Γερμανολατινικών φυλών, η Ελληνική γλώσσα δεν θα ομιλείται από κανένα, η εθνική μας ιστορία θα πάψει να διδάσκεται και θα αντικατασταθεί από την ιστορία των Φράγκων, τα Ελληνικά ήθη και έθιμα, οι εθνικές μας παραδόσεις, ο Ελληνικός τρόπος ζωής, θα αντικατασταθούν από τις αντίστοιχες εκδηλώσεις των ξένων.

Στον Ελληνικό χώρο θα επέλθουν άνευ προηγουμένου πληθυσμιακές μεταβολές, με την φυγή του μεγαλυτέρου τμήματος του πληθυσμού μας στις διάφορες ευρωπαϊκές περιοχές, και την αντίστοιχη εγκατάσταση στον τόπο μας εκατοντάδων χιλιάδων «Πανευρωπαίων».

Το όνομα του Ελληνικού έθνους θα αναφέρεται μόνο στα εγχειρίδια της ιστορίας, μεταξύ των λαών που κάποτε υπήρξαν στον πλανήτη και δημιούργησαν τον τελειότερο πολιτισμό που έπλασαν ποτέ άνθρωποι.

Αυτήν την τύχη θα έχει το Ελληνικό έθνος, εάν οι Έλληνες δεν αντιδράσουν με όλες τους τις δυνάμεις τώρα που ακόμα υπάρχει καιρός.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για τους ορθώς σκεπτόμενους Έλληνες, η σύνδεσις τη, Ελλάδος με την Κοινή Αγορά, υπήρξε ειδεχθές έγκλημα, διαπραχθέν από την πολιτική ηγεσίαν του τόπου, εκ προμελέτης.
Ο Ελληνικός λαός, χωρίς καν να ερωτηθεί, ενεπλάκει σε μια πρωτοφανή περιπέτεια, προδοθείς από τους πολιτικούς του ηγέτες.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι, τα θεωρούμενα ως πλέον επίλεκτα μέλη του κοινοβουλίου, αποτελούν στελέχη της εν Ελλάδι Πανευρωπαϊκής κινήσεως, αναπτύσσοντα αξιόλογη προπαγανδιστική δραστηριότητα. Οι Έλληνες πολιτικοί, φαίνεται ότι θεωρούν ασφυκτικώς περιορισμένα τα όρια του Ελληνικού κράτους, για την ανάπτυξη της πολιτικής τους δραστηριότητας και την ικανοποίηση των ατομικών φιλοδοξιών τους.

Γι αυτό βιάζονται να ευρύνουν την ακτίνα δράσεως σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, μετά την αφομοίωση της Ελλάδος μέσα στο νέο υπερεθνικό σχήμα. Αλλά ένα τόσο μεγάλο εθνικό ζήτημα, που αφορά ουσιαστικά την ζωή ή τον θάνατο του Ελληνισμού, δεν είναι δυνατόν να το διαχειρίζεται εν λευκώ μια ομάς 300 ατόμων μέσα στην κλειστή αίθουσα του Κοινοβουλίου, στην οποία σπανίως ακούγεται η φωνή της Ελλάδος, παρ’ όλο ότι τα άτομα αυτά αποκαλούνται «πατέρες του έθνους».

Η διατήρησις ή μη του Ελληνισμού δεν είναι δυνατόν να αποτελεί θέμα συζητήσεως 300 μόνον ατόμων. Αποτελεί ατομική υπόθεση του κάθε Έλληνα, ο οποίος υποχρεούται να αγωνιστεί για την ματαίωση της θανατικής καταδίκης του έθνους και την τιμωρία των υπευθύνων του εγκλήματος.

Παρ’ όλη την επίγνωση των κινδύνων, οι πολιτικοί μας ταγοί, έσπευσαν να εντάξουν τη χώρα στο αδηφάγο μπλοκ της Κοινής Αγοράς.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εξ άλλου και σε τόσες άλλες εθνικές υποθέσεις, δεν ενήργησαν παρά σαν αδίστακτοι πράκτορες των ξενικών συμφερόντων. Ο Ελληνικός λαός παρακολουθώντας και κρίνοντας την τακτική των πολιτικών του εκπροσώπων, πρέπει να συνειδητοποιήσει την απειλή και να αντιληφθεί ότι ο εχθρός δεν ευρίσκεται προ πυλών, αλλά έχει ήδη περάσει τα τείχη. Ο κίνδυνος επομένως είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά άμεσος και μεγάλος.

Στην πραγματικότητα μέσα σε λίγα χρόνια θα είναι τελείως αδύνατον να γίνει οτιδήποτε για την σωτηρία της φυλής. Ενώπιον, λοιπόν, του κάθε Έλληνα ορθώνεται σήμερα επιτακτικά η ανάγκη να κάμει το χρέος του. Περιθώρια για δισταγμούς και επιφυλάξεις δεν υπάρχουν. Ο καθένας οφείλει να υπερασπιστεί με όλες του τις δυνάμεις την Ελλάδα από τον έσχατο κίνδυνο που την απειλεί.

Αν ανάξιοι πολιτικοί ηγέτες έβαλαν την υπογραφή τους καταδικάζοντας τον Ελληνισμό σε θάνατο, το Ελληνικό έθνος δεν πρόκειται να βάλει την υπογραφή του στην θανατική του καταδίκη.

Το έθνος θα αντισταθεί και θα υπερασπιστεί την ύπαρξή του.

Ο Ελληνισμός δεν πρόκειται να πεθάνει γιατί ορισμένοι μεγαλόσχημοι προσκυνημένοι στους ξένους το θέλησαν.

Ο ιστορικός προορισμός του Ελληνισμού δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Μάνος Φαλτάϊτς