Στο εργαστήριο ανατομίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο οι νεκροί που «περιμένουν» να ανέβουν στα μαρμάρινα τραπέζια για να διδάξουν τους ζωντανούς. Πρόκειται για σορούς ανθρώπων που επέλεξαν λόγω ένδειας να γίνουν δωρητές σώματος για να μην επιβαρύνουν τις οικογένειές τους με τα έξοδα κηδείας. Στα χρόνια της κρίσης όλο και περισσότερες οικογένειες αδυνατούν να καλύψουν οικονομικά την ταφή των συγγενών τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι νεκροί που βρίσκονται στα αζήτητα.
«Λόγω της κρίσης, πολλές οικογένειες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα κηδείας και δίνουν τις σορούς των συγγενών τους στο Εργαστήριο Ανατομίας» λέει στο in.gr ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος.
Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τους αζήτητους νεκρούς. Δεν λείπουν ακόμη και οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν παραλαμβάνουν καν τους νεκρούς τους από τα νοσοκομεία όπου πέθαναν.
Στα περισσότερα νοσοκομεία γίνονται διαγωνισμοί μέσω των οποίων γραφεία τελετών αναλαμβάνουν τις κηδείες των άπορων και αμείβονται είτε από τα ίδια τα νοσοκομεία, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ενδεικτική της κατάστασης είναι η αύξηση έως και 50% των κονδυλίων που διαθέτουν για το σκοπό αυτό τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας.
Για να ταφεί ένας νεκρός από τα αζήτητα ακολουθείται η εξής διαδικασία: Αφού διαπιστωθεί ο θάνατος από το νοσοκομείο, αναζητούνται οι συγγενείς – συχνά και με αστυνομική συνδρομή. Εκείνοι δηλώνουν οικονομική αδυναμία και η ταφή ανατίθεται στο συμβεβλημένο γραφείο τελετών, με αμοιβή γύρω στα 1300 ευρώ.
Στην Αθήνα οι αζήτητοι νεκροί ενταφιάζονται στο Γ’ Κοιμητήριο. Οι τάφοι τους δεν έχουν ονόματα, μόνο αριθμούς...
Χρόνο με το χρόνο αυξάνονται και εκείνοι που αποφασίζουν να δωρίσουν μετά το θάνατο τους το σώμα τους στην επιστήμη για να μην επιβαρύνουν την οικογένεια τους με τα έξοδα ταφής.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία έχει σχεδόν υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των δωρητών σώματος.
«Τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί η εκ της ένδειας προσφορά. Το χρονικό διάστημα 2000-2005 οι προσφορές που είχαμε ήταν πολύ λίγες, 8-10 σοροί το χρόνο. Μόνο το τελευταίο έτος έχουν δοθεί στο εργαστήριο ανατομίας 25-30 σοροί» λέει ο επίκουρος καθηγητής Ανατομίας, Αντώνης Μαζαράκης.
Όπως τονίζουν στο ανατομείο, πάντα υπήρχε ένας μικρός αριθμός δωρητών που παρακινούνταν από το υψηλό κόστος της ταφής. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κυρίως γιατί οι οικογένειες δεν έχουν τα χρήματα να καλύψουν τα έξοδα ταφής.
Όπως λέει ο κ. Μαζαράκης πολύ συχνά δέχεται πιέσεις από συγγενείς θανόντων που θέλουν να δώσουν τις σορούς στο ανατομείο. «Μας λένε ότι δεν τους περισσεύουν χρήματα για να κάνουν την κηδεία και μας πιέζουν να δεχτούμε τις σορούς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραλάβουμε σορούς εάν πρώτα δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες».
Όπως εξηγούν στο ανατομείο, όποιος θέλει να γίνει δωρητής σώματος θα πρέπει να έχει υπογράψει, εν ζωή και έχοντας σώας τας φρένας του, σχετική δήλωση και στη συνέχεια να πάρει την κάρτα δωρητή. Ο ίδιος θα πρέπει να έχει ενημερώσει άτομα της εμπιστοσύνης του για αυτή του την επιθυμία και όταν συμβεί το μοιραίο τα άτομα αυτά επικοινωνούν με το ανατομείο και ενημερώνονται για το τι πρέπει να κάνουν.
«Όλο αυτό που συμβαίνει είναι λυπηρό, είναι η κατάντια της εποχής μας» καταλήγει ο κ. Μαζαράκης.
Κική Μαργαρίτη/in.gr
«Λόγω της κρίσης, πολλές οικογένειες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα κηδείας και δίνουν τις σορούς των συγγενών τους στο Εργαστήριο Ανατομίας» λέει στο in.gr ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος.
Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τους αζήτητους νεκρούς. Δεν λείπουν ακόμη και οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν παραλαμβάνουν καν τους νεκρούς τους από τα νοσοκομεία όπου πέθαναν.
Στα περισσότερα νοσοκομεία γίνονται διαγωνισμοί μέσω των οποίων γραφεία τελετών αναλαμβάνουν τις κηδείες των άπορων και αμείβονται είτε από τα ίδια τα νοσοκομεία, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ενδεικτική της κατάστασης είναι η αύξηση έως και 50% των κονδυλίων που διαθέτουν για το σκοπό αυτό τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας.
Για να ταφεί ένας νεκρός από τα αζήτητα ακολουθείται η εξής διαδικασία: Αφού διαπιστωθεί ο θάνατος από το νοσοκομείο, αναζητούνται οι συγγενείς – συχνά και με αστυνομική συνδρομή. Εκείνοι δηλώνουν οικονομική αδυναμία και η ταφή ανατίθεται στο συμβεβλημένο γραφείο τελετών, με αμοιβή γύρω στα 1300 ευρώ.
Στην Αθήνα οι αζήτητοι νεκροί ενταφιάζονται στο Γ’ Κοιμητήριο. Οι τάφοι τους δεν έχουν ονόματα, μόνο αριθμούς...
Χρόνο με το χρόνο αυξάνονται και εκείνοι που αποφασίζουν να δωρίσουν μετά το θάνατο τους το σώμα τους στην επιστήμη για να μην επιβαρύνουν την οικογένεια τους με τα έξοδα ταφής.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία έχει σχεδόν υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των δωρητών σώματος.
«Τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί η εκ της ένδειας προσφορά. Το χρονικό διάστημα 2000-2005 οι προσφορές που είχαμε ήταν πολύ λίγες, 8-10 σοροί το χρόνο. Μόνο το τελευταίο έτος έχουν δοθεί στο εργαστήριο ανατομίας 25-30 σοροί» λέει ο επίκουρος καθηγητής Ανατομίας, Αντώνης Μαζαράκης.
Όπως τονίζουν στο ανατομείο, πάντα υπήρχε ένας μικρός αριθμός δωρητών που παρακινούνταν από το υψηλό κόστος της ταφής. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κυρίως γιατί οι οικογένειες δεν έχουν τα χρήματα να καλύψουν τα έξοδα ταφής.
Όπως λέει ο κ. Μαζαράκης πολύ συχνά δέχεται πιέσεις από συγγενείς θανόντων που θέλουν να δώσουν τις σορούς στο ανατομείο. «Μας λένε ότι δεν τους περισσεύουν χρήματα για να κάνουν την κηδεία και μας πιέζουν να δεχτούμε τις σορούς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραλάβουμε σορούς εάν πρώτα δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες».
Όπως εξηγούν στο ανατομείο, όποιος θέλει να γίνει δωρητής σώματος θα πρέπει να έχει υπογράψει, εν ζωή και έχοντας σώας τας φρένας του, σχετική δήλωση και στη συνέχεια να πάρει την κάρτα δωρητή. Ο ίδιος θα πρέπει να έχει ενημερώσει άτομα της εμπιστοσύνης του για αυτή του την επιθυμία και όταν συμβεί το μοιραίο τα άτομα αυτά επικοινωνούν με το ανατομείο και ενημερώνονται για το τι πρέπει να κάνουν.
«Όλο αυτό που συμβαίνει είναι λυπηρό, είναι η κατάντια της εποχής μας» καταλήγει ο κ. Μαζαράκης.
Κική Μαργαρίτη/in.gr
