Το αριστερό ψέμα....

«Ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο και όλο το αριστερό ψέμα. Πάλι σουλατσάρουν οι αναρχοάπλυτοι με τις μολότοφ», έγραψε σε μήνυμά του στο twitter ο αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Κώστας Μητσόπουλος, στο «επετειακό» του μήνυμα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνοντας το στίγμα της νεολαίας της ΝΔ.

Όμως ο Κώστας Μητσόπουλος δεν περιορίστηκε στην ανάρτηση στο Twitter, την οποία και διέγραψε μετά τις αντιδράσεις στο διαδίκτυο, αλλά αποφάσισε να αναρτήσει και κείμενο για τους «αναρχοάπλυτους» και στο Facebook:

«Κάθε χρόνο,τα ίδια και τα ίδια. Κουκούλες, μολότοφ, κάφροι και επεισόδια. Σπάτε μαγαζιά, καίτε αμάξια, λεηλατείτε περιουσίες του απλού κοσμάκη. Ακυρώνονται μαθήματα, κλείνουν δρόμοι, ταλαιπωρείται ο κόσμος. 42 χρόνια πέρασαν που οι τότε νέοι (Δαμανάκη, Λαλιώτης κλπ) ζητούσαν ψωμί, παιδεία ελευθερία. Εσείς οι αναρχοάπλυτοι υποστηρίζετε αυτούς που κόβουν το ψωμί του λαού, κλείνετε τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια και δείχνετε πόσο φασιστοειδή είστε με την βία σας. Οπότε είναι καιρός να γυρίσετε σπιτάκι, να βγάλετε τις κουκούλες και να μπείτε στη Ferrari του μπαμπά σας. Εμείς δεν ξεχνάμε τις δολοφονίες των αθώων ανθρώπων εργαζομένων στην MARFIN».

Ο αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ συνεχίζει στο Facebook και με εμφυλιακές αναρτήσεις για την «κομμουνιστική κυβέρνηση»:

«Μην ξεχνάτε ότι μας κυβερνούν κομμουνιστές. Άνθρωποι που δεν είναι καθόλου περήφανοι για τα Εθνικά Σύμβολα, ούτε για την Ιστορία μας, ούτε για τον Ελληνισμό. Κομμουνιστές ανθέλληνες που αγαπούν την κόκκινη σημαία, που σκότωναν από το 44 εώς το 49 Έλληνες στο συμμοριτοπόλεμο, ενώ όλοι οι ξένοι είχαν απωθηθεί. Κόκκινοι φασιστές που έχουν στόχο την προπαγάνδρα του διεθνισμού και της αναρχίας. Που δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό, κανένα δίλημμα, καμία παιδεία για να μην ξυπνούν τις μνήμες των θηριωδιών που έχει περάσει αυτός ο λαός από τον Τούρκο Μογγόλο. Μην ξεχνάμε, χούντα είναι, θα περάσει.. Στο Βίτσι και στο Γράμμο...»


Πηγή: tvxs.gr

Όριο φτώχειας

17 Νοεμβρίου 2015

Βάζω στοίχημα ότι αν σας ρωτήσω πόσοι κάτοικοι αυτού του τόπου ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν θα ξέρετε τι να μου απαντήσετε. Βέβαια, την απάντηση και την έχετε ακούσει στα κανάλια και την έχετε διαβάσει στις εφημερίδες αλλά τέτοια στοιχεία δεν μένουν στο μυαλό εύκολα. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας τα θυμίσω: σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2014 βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας το 22,1% των κατοίκων της Ελλάδας, δηλαδή κάπου 2,4 εκατομμύρια άνθρωποι.  Αν οι αριθμοί αυτοί σας φαίνονται τρομακτικοί, βιαστήκατε. Συνεχίστε το διάβασμα και υπόσχομαι να τους κάνω τρομακτικότερους.

 Πρώτα-πρώτα, ας δούμε τί σημαίνει «όριο φτώχειας». Μη νομίζετε ότι είναι ένα απλό νουμεράκι. Έχουν προταθεί δεκάδες μαθηματικοί τρόποι για να υπολογίζεται αυτό το όριο και, φυσικά, κάθε φορά επιλέγεται εκείνος ο οποίος οδηγεί στο αποτέλεσμα που συμφέρει περισσότερο αυτόν ο οποίος το χρησιμοποιεί. Πάντως, γενικά γίνεται παραδεκτό ότι ως «όριο φτώχειας» ορίζεται το 60% του μέσου εισοδήματος μιας χώρας.

Με βάση αυτόν τον ορισμό, ας επιστρέψουμε στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για να παρατηρήσουμε ότι την προηγούμενη χρονιά, το 2013, κάτω από το όριο της φτώχειας βρισκόταν το 23,1% του πληθυσμού, δηλαδή πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι. Μη νομίζετε, όμως, ότι η κατάσταση καλυτέρεψε, έστω ελαφρά.  Προσέξτε:

Το όριο φτώχειας αλλάζει από χρόνο σε χρόνο. Το 2011 ήταν 6.591 ευρώ, το 2012 έπεσε στα 5708, πρόπερσι πήγε στα 5.023 και πέρυσι στα 4.608 ευρώ. Δηλαδή, ενώ το 2011 υπολογίζαμε ως «φτωχούς» όσους είχαν μηνιαίο εισόδημα μέχρι 549,25 ευρώ, το 2014 για να σε πουν «φτωχό» δεν έπρεπε να βγάζεις πάνω από 384 ευρώ τον μήνα. Με απλά λόγια: η στατιστική φτώχεια μειώθηκε επειδή μειώσαμε το όριο φτώχειας. Κατανοητό; Πάμε παρακάτω.

Οι αριθμοί που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή, προσμετρούν στο συνολικό εισόδημα όλα τα κοινωνικά επιδόματα που μπορεί να παίρνει κάποιος (ανεργίας, αναπηρίας, μητρότητας, συντάξεις κλπ). Αν αφήναμε έξω αυτά τα επιδόματα και μετρούσαμε μόνο το εισόδημα από εργασία, τότε (πάντοτε σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ) η φτώχεια θα έπληττε το 52,2% του πληθυσμού!

Συνεχίζουμε..... Μπορεί το μηνιαίο όριο φτώχειας να έχει οριστεί σε 384 ευρώ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μια τετραμελής οικογένεια έχει όριο 4 Χ 384. Αυτό είναι το όριο του εργένη. Μέσα σε μια οικογένεια, μόνο ένας ενήλικος «γράφει» 384. Οι υπόλοιποι ενήλικοι υπολογίζονται με συντελεστή 0,5 και οι ανήλικοι με 0,3. Δηλαδή, το όριο φτώχειας για μια τετραμελή οικογένεια είναι 384 Χ (1 + 0,5 + 0,3 + 0,3) = 806,40 ευρώ. Με απλά λόγια: αν έχεις δυο παιδιά και βγάζεις 850 ευρώ τον μήνα, δεν χρειάζεται να δουλεύει και η γυναίκα σου. Κάπου θα βρεις πέντε παξιμάδια, τρεις ελιές και μια ντομάτα, που λέει κι ο Θηβαίος.

Όσο πάει γίνεται και καλύτερο το θέμα, έτσι; Ας το «βελτιώσουμε» λίγο ακόμα. Είπαμε πρωτύτερα ότι το 22,1% των συμπολιτών μας βρέθηκε το 2014 κάτω από όριο της φτώχειας. Η ΕΛΣΤΑΤ σημειώνει ότι υπάρχει άλλο ένα 31,3% του πληθυσμού, το οποίο βρίσκεται λίγο πάνω από το όριο και φλερτάρει επικίνδυνα με τον υποβιβασμό του. Αθροίστε τα δυο ποσοστά και θα διαπιστώσετε ότι πάνω από ένας στου δυο διπλανούς σας ξυπνάει κάθε πρωί σε κατάσταση «έμπα ψυχή, έβγα ψυχή».
Ας προσθέσουμε και κάτι ακόμη, εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ανάμεσα στους «φτωχούς» αυτού του τόπου, δεν βρίσκονται μόνο άνεργοι και συνταξιούχοι αλλά και το 13,4% των εργαζομένων.

Δηλαδή, υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν αλλά οι απολαβές από την δουλειά τους δεν ξεπερνούν τα 384 ευρώ τον μήνα. Με δεδομένο ότι το επίδομα ανεργίας ανέρχεται σε 360 ευρώ, αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να υπολογίζονταν ως άνεργοι και όχι ως εργαζόμενοι. Αν κάναμε κάτι τέτοιο, ο επίσημος δείκτης ανεργίας θα ξεπερνούσε το 35%.

Και τώρα που σας έκανα την καρδιά περιβόλι και την ψυχή κοτσίδα, ας καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα, πάντοτε σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ:

(α) Όσοι δουλεύουν με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ μικτά, παίρνουν στο χέρι κάπου 470 τον μήνα, τα οποία ανεβαίνουν στα 548 αν υπολογίσουμε αναλογία δώρων εορτών και επιδομάτων αδειών (όσο ακόμη υπάρχουν τέτοια). Άρα θα έπρεπε να αισθάνονται άρχοντες και δεν έχουν δικαίωμα να παραπονιούνται.

(β) Κατά την ίδια έννοια, δεν πρέπει να παραπονιούνται και οι νέοι που παίρνουν μικτά 511, γιατί βρίσκονται κι αυτοί πολύ πάνω από το όριο φτώχειας. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους μένουν με τους γονείς τους, πρέπει να υπολογίσουμε το όριο φτώχειας τους με συντελεστή 0,5 ήτοι 192 ευρώ. Άρα όλοι αυτοί ζουν βασιλικά.

(γ) Είναι κι άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας που καλοπερνάνε. Π.χ. όσοι δεν δουλεύουν αλλά «ωφελούνται» ως πενταμηνίτες με βάουτσερ, αφού είναι σίγουρο ότι κι αυτοί μένουν με τους γονείς τους. Αλλά και όσοι ζουν με το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ, αρκεί να εξασφαλίσουν ακόμη ένα ευρώ ημερησίως για να την περνάνε μπέηκα. Για να μην αναφέρουμε κάτι συνταξιούχους που, ενώ παίρνουν τέσσερα και πέντε κατοστάρικα σύνταξη, όλο γκρινιάζουν.

(δ) Εξυπακούεται πως όλοι αυτοί οι «καλοπερασάκηδες» εργένηδες των +384 μηνιαίως ή οι «βασιλιάδες» οικογενειάρχες των +806,40 μηνιαίως που αναφέραμε πιο πάνω, όχι απλώς τρώνε, πίνουν και ντύνονται κανονικά αλλά έχουν και την δυνατότητα να πληρώνουν τις δόσεις της εφορίας τους, τα τέλη κυκλοφορίας τους, τον ΕνΦΙΑ τους, τα φροντιστήρια των παιδιών τους, τα φάρμακα και τους γιατρούς τους, το πετρέλαιο θέρμανσής τους, τους λογαριασμούς τους για ρεύμα-νερό-τηλέφωνο  και όποιες οφειλές έχουν σε τράπεζες από δάνεια ή πιστωτικές. Οπότε, αν δεν είναι συνεπείς σ’ αυτές τις υποχρεώσεις τους, σίγουρα είναι μπαταχτσήδες οπότε ας μη διαμαρτύρονται σε περίπτωση που δουν να κατάσχονται το σπίτι τους ή ο μισθός τους από το κράτος ή τις τράπεζες.

Αν δεν το κατάλαβες ακόμη: ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΡΕΕΕΕΕΕ!!!

Υστερόγραφο: Όσοι είναι έτοιμοι να σχολιάσουν ότι σήμερα, 17 Νοέμβρη, θα έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι επίκαιρο, ας αναλογιστούν πρώτα πως το σύνθημα του Πολυτεχνείου έβαζε το ΨΩΜΙ μπροστά κι από την παιδεία κι από την ελευθερία.

Πηγή: atexnos.gr

Η ισλαμοφασιστική τρομοκρατία γυρνάει στον τόπο που τη γέννησε

Ας ξεκινήσω από μια απαραίτητη διευκρίνηση...

Το ISIS δημιουργήθηκε στη Δυτική Ευρώπη και όχι φυσικά στη Συρία. Είναι ένα ''μεταφερόμενο'' φαινόμενο το οποίο χρηματοδοτήθηκε και ανδρώθηκε μέσα σε τρομοκρατικούς πυρήνες στη Δ. Ευρώπη και αυτό φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο με τη μεταφορά χιλιάδων ατόμων προς τη Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό του ισλαμικού κράτους.

Οι πυρήνες αυτοί όμως παρέμειναν σε αυτές τις χώρες (Γαλλία, Μ. Βρετανία) και από τη στιγμή που για πρώτη φορά υπήρξε μετά από πολλά χρόνια μια δυναμική (εν μέρει) αντίδραση, κυρίως λόγω του προσφυγικού προβλήματος, από αυτές τις χώρες για να αντιμετωπιστεί (και όχι να συντηρηθεί, όπως γινόνταν μέχρι σήμερα) το ζήτημα του ISIS, αποφάσισαν να αντιδράσουν.

Οι τρομοκράτες που αιματοκύλησαν το Παρίσι, είναι Γάλλοι πολίτες! Δεν είχαν ''εσωτερική βοήθεια'', όπως είπε ο Ολάντ, αλλά από εκεί προέρχονται. Οι τρομοκράτες του ISIS είναι κατά κύριο λόγο Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικάνοι. Οπότε είναι λογικό να λειτουργούν ακόμα αυτοί οι πυρήνες στις χώρες της Δ. Ευρώπης και δεν ισχύει αυτό που λένε διάφοροι ότι μαζί με τις ροές προσφύγων έρχονται και ισλαμοφασίστες στην Ευρώπη. Υπήρχαν ισλαμοφασίστες στην Ευρώπη και μέσω αντίθετων ροών πήγαιναν στη Συρία να πολεμήσουν υπέρ του ISIS.

Αυτοί λοιπόν που παρέμειναν στην Ευρώπη, οργάνωσαν και οργανώνουν τέτοια χτυπήματα. Και τέτοια χτυπήματα υπάρχουν στις χώρες της Δ. Ευρώπης αλλά και στη Τουρκία που είναι μια χώρα που συντηρεί τέτοιους πυρήνες τζιχαντιστών. Θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ότι τα χτυπήματα στη Γαλλία δεν έχουν σχέση με τις βομβιστικές επιθέσεις πριν λίγο καιρό στη Τουρκία.

Θα αναρωτηθεί κάποιος...Μα αφού γνώριζαν την υπάρξη τους, γιατί δεν έκαναν κάτι για να τους εμποδίσουν;

Η απάντηση είναι απλή. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους δημιούργησαν και τους συντήρησαν, γιατί υπακούαν στα σχέδια της Δ. Ευρώπης και κατά κύριο λόγο της Γαλλίας που πριν την έλευση του Άσαντ είχαν την πρωτοκαθεδρία στα δρώμενα της Συρίας. Ο κύριος στόχος αυτής της πολιτικής ήταν να πέσει το καθεστώς Άσαντ με κάθε κόστος.

Δημιούργησαν αυτούς τους πυρήνες και συντήρησαν ως ένα βαθμό υπόγεια -και όχι εμφανώς - αυτή τη ροή χρηματοδότησης με όπλα και με χρήματα αυτού του γεγονότος που ονομάζεται αυτή τη στιγμή ''Καταστροφή της Συρίας''.

Φυσικά, εθελοντές υπέρ του ISIS υπήρξαν και σε άλλες χώρες προτεκτοράτα όπως το Κόσοβο και χώρες της Μέσης Ανατολής όπως Αραβικά εμιράτα και η Σαουδική Αραβία πρωτίστως, που συντηρούν αυτό το φαινόμενο.

Στην ουσία μιλάμε για ένα ''εισαγόμενο'' φαινόμενο στη Συρία από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες της χθεσινής επίθεσης στο Παρίσι, οι δράστες δεν ήταν άνθρωποι με διαφορετικά φυσιογνωμικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά από τους Γάλλους πολίτες.

Για να χτυπηθεί το ΄''κακό'' πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του και η ρίζα του δεν είναι στη Συρία αλλά εδώ, στη γειτονιά μας...στην Ευρώπη.

Μάργκοτ Χόνεκερ: Κάνουν στην Ελλάδα ό,τι στη ΛΔΓ

Ως «αντεπανάσταση» χαρακτηρίζει τα γεγονότα του 1989 η 88χρονη σήμερα Μάργκοτ Χόνεκερ (πρώην υπουργός Παιδείας και χήρα του τελευταίου ηγέτη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ) Εριχ Χόνεκερ) και τα θεωρεί «συνέπεια της «θανατηφόρας κούρσας των εξοπλισμών» στην οποία παρέσυραν οι ΗΠΑ τη Σοβιετική Ένωση με τελικό αποτέλεσμα «οι επονομαζόμενοι μεταρρυθμιστές» της, να εγκαταλείψουν όλες τις «σοβιετικές κατακτήσεις».

Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ και στον Αντώνη Πολυχρονάκη, με αφορμή την πτώση του τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου 1989, παραδέχεται για πρώτη φορά λάθη της ίδιας τη Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ):

«Δεν κάναμε πάντα σωστά τη δουλειά μας, εν μέρει εξαιτίας της ανεπάρκειάς μας». Δεν θεωρεί τις διαδηλώσεις του 1989 στη Λειψία και άλλες πόλεις «εξέγερση», αφού «οι περισσότεροι ήθελαν μια καλύτερη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ), δεν διαδήλωναν για την κατάργησής της».

Όπως λέει, όμως, «η Ομοσπονδιακή Δημοκρατική της Γερμανίας (ΟΔΓ) κατάφερε να χειραγωγήσει του δυσαρεστημένους» για να επιτύχει την επί σαράντα χρόνια επιδιωχθείσα εξαφάνιση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ).

«Το φυτίλι ήταν η αυξανόμενη φυγή πολιτών της», η οποία «τροφοδοτήθηκε από τη Δύση» εξηγεί η κ. Χόνεκερ, προσθέτοντας αυτοκριτικά: «δεν τα καταφέραμε να θέσουμε εγκαίρως σε ισχύ τις σχεδιαζόμενες διευκολύνσεις ταξιδιών».

Ταυτόχρονα, όμως, θέτει και το ερώτημα γιατί υπάρχει από το 1990 εσωτερική μετανάστευση τριών εκατομμυρίων ανατολικογερμανών στη δυτική Γερμανία.

Ούτε και όρο «ειρηνική επανάσταση» δέχεται για τα γεγονότα του 1989, αφού η «επανάσταση είναι μια βαθιά κοινωνική ρήξη η οποία αποσκοπεί σε μια ριζοσπαστική αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, στην απελευθέρωση των λαϊκών μαζών από την εκμετάλλευση και την καταπίεση», ενώ «αν, όπως συνέβη, υπάρξει πισωγύρισμα σε ξεπερασμένες κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις, δεν μπορεί να μιλά κανείς για επανάσταση», όπως λέει.

Επικρίνει δε τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, επειδή εξαιτίας του χάθηκαν οι κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών, ενώ ο κόσμος άλλαξε προς το χειρότερο με την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ, αφού «αιματηροί πόλεμοι, βία και τρόμος είναι στην ημερήσια διάταξη». Γι΄ αυτό «η ετυμηγορία της ιστορίας για τις πράξεις του δεν θα είναι θετική» προβλέπει.

Θεωρεί την ανέγερση του τείχους αναγκαία, αφού «τα σύνορα διέρχονταν από τη μέση του Βερολίνου» και αποτελούσαν «ένα μόνιμο πεδίο επικίνδυνων αντιπαραθέσεων».

Το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» αποφάσισε το 1961 να τα κλείσει «αφού η στρατιωτική αντιπαράθεση δεν μπορούσε να αποκλεισθεί». Συνεπώς, δεν «μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την αποφυγή ενός ενδεχόμενου Γ΄ παγκόσμιου πολέμου ως λάθος».

Υπογραμμίζει δε ότι έτσι έγινε δυνατή η συμφωνία του Ελσίνκι, ενώ αντίθετα αυτό το «σύστημα συλλογικής ασφάλειας» καταστράφηκε «με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την προώθηση της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς».

Χαρακτηρίζει λυπηρό γεγονός τον θάνατο πολιτών στο τείχος όχι μόνο για τις οικογένειές τους, αλλά και για «τους πολιτικά υπεύθυνους», οι οποίοι «δεν λυπήθηκαν λιγότερο», επικρίνει όμως την καταδίκη «από τη δικαιοσύνη της ΟΔΓ, η οποία ουδέποτε απέλυσε από τις τάξεις της τους φασίστες», των συνοριοφυλάκων αλλά και ηγετικών στελεχών του κόμματος τα οποία «υπέφεραν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, επειδή πολέμησαν το φασισμό», αφού ενήργησαν σύμφωνα με το νόμο.

Η κ. Χόνεκερ απαριθμεί μεν τα θετικά που υπήρχαν στη ΛΔΓ, δεν διστάζει εντούτοις να πεί ότι «η ΛΔΓ δεν ήταν κανένας παράδεισος» ότι «υπήρχαν ελλείψεις», ενώ κάποτε λαμβάνονταν και αποφάσεις χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών.

Πάντως «εν συγκρίσει με τις περισσότερες σημερινές καπιταλιστικές χώρες επικρατούσαν σχεδόν παραδεισένιες συνθήκες» διαπιστώνει. «Πολλά θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει καλύτερα» προσθέτει, αλλά αμφιβάλλει για αν θα μπορούσε να σωθεί η ΛΔΓ «δεδομένων των τότε συσχετισμών».

Χαρακτηρίζει τη «Στάζι», τη μυστική αστυνομία ως «μια νόμιμη υπηρεσία», η οποία «υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου» και «στο βαθμό που η Λαοκρατική Γερμανία έπρεπε να αποκρούσει τις επιθέσεις εχθρικών δυνάμεων, ήταν μια αναγκαιότητα».

Κατά τη γνώμη της, το θέμα «διογκώθηκε, οι εργαζόμενοι δαιμονοποιήθηκαν, γράφτηκαν βιβλία και γυρίστηκαν ταινίες για να διαδώσουν τον φόβο και τον τρόμο τον οποίο υποτίθεται πως προκαλούσε».

Η κ. Χόνεκερ δεν εκπλήσσεται που δεν την κατηγορούν για το υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα της Λαοκρατικής Γερμανίας, αλλά για τη «στρατιωτικοποίηση» των σχολείων, λόγω ενός μαθήματος άμυνας στο Λύκειο.

Παραδέχεται, όμως, ότι «ίσως να μην ήταν η καλύτερη ιδέα μας».

Παραμένει κομμουνίστρια, και θεωρεί ότι «είναι πιο αναγκαίο από ποτέ σήμερα να αγωνισθεί κανείς για έναν ανθρώπινο, δίκαιο, ειρηνικό κόσμο», διότι «αν η ανθρωπότητα θέλει να έχει ένα μέλλον πρέπει να σπάσει η ισχύς των τραπεζών και των πολυεθνικών», αφού «οικειοθελώς δεν θα παραδώσουν την εξουσία τους».

Και προσθέτει ότι ο σοσιαλισμός παραμένει η μοναδική εναλλακτική «αν η ανθρωπότητα δεν θέλει να κυλήσει στη βαρβαρότητα».

Τη σημερινή Ευρώπη την χαρακτηρίζει ως «έργο του μονοπωλιακού κεφαλαίου, μια ιμπεριαλιστική κατασκευή» και υπογραμμίζει ότι «οι ισχυρές χώρες ωθούν τις αδύναμες στον γκρεμό».

Ειδικά, δε για τους Ελληνες λέει πως «τους συμβούλευσαν να κάνουν ιδιωτικοποιήσεις κατά το πρότυπο της Λαοκρατικής Γερμανίας», κάτι που όμως εκεί «προκάλεσε μεγάλο κακό».

Εκφράζει την ανησυχία της διότι «η δικτατορία των μονοπωλίων μεγαλώνει και ο γερμανικός ιμπεριαλισμός αναβαθμίζεται σε ηγεμόνα της ηπείρου» και υπενθυμίζει ότι «δύο φορές προσπάθησε να επιτύχει αυτό το στόχο με τα όπλα και απέτυχε το 1918 και το 1945», αλλά «ποτέ δεν παραιτήθηκε».
[...]

«Στην Ελλάδα η αυτοκρατορία χτύπησε με σκληρότητα» λέει και στέλνει μήνυμα «αλληλεγγύης, συμπάθειας και σεβασμού προς τους Ελληνες».

Γνωρίζει ότι η Ελλάδα «επιβίωσε πολλών σκληρών δοκιμασιών», πιστεύει ότι «θα ξεπεράσει και αυτήν», αφού «οι Ελληνες ξέρουν να αγωνίζονται όπως έχουν αποδείξει στην ιστορία τους» και υπενθυμίζει ότι είναι μαζί τους «η αλληλεγγύη πολλών φίλων σε όλον τον κόσμο».

Πηγή: Nooz.gr

Γιατί ο κ.Φίλης θυμήθηκε τώρα το θέμα της ποντιακής γενοκτονίας...;

Μα είναι προφανές! Την ώρα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περνάει τα πλέον βάρβαρα μέτρα, την ώρα που μπαίνουμε στη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (με χρήματα του ελληνικού λαού), την ώρα που μπαίνει μπρος το θέμα των πλειστηριασμών, μια... μπαρούφα του Φίλη ήταν ότι έπρεπε για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Γιατί να συζητάμε για τα νέα μέτρα σφαγής του λαού;
Γιατί να συζητάμε το μνημόνιο της κυβέρνησης Τσίπρα;

Ας μιλάμε για τη διαφορά... γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. Λες και δεν έχει αποφανθεί η επιστήμη για τα ζητήματα αυτά και χρειάζονταν ο Φίλης ή ο Τατσόπουλος να μας τα ξεκαθαρίσουν.

Και, ασφαλώς, τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ έτοιμα να "τσιμπήσουν" την είδηση και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο απ' τα σημαντικά προβλήματα.

Το έχουμε δει το έργο πολλές φορές.....Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν, αλλά το σενάριο είναι πάντα το ίδιο!