Ήταν πριν λίγο καιρό, όταν επισκέφτηκα τον οδοντίατρο μου για έναν προγραμματισμένο καθαρισμό.
Καθώς περίμενα, το αυτί μου ''καρφώνεται'' σε δυό κυρίους που καθόνταν στον απέναντι καναπέ. Έλεγαν για τα παιδιά τους, που σπουδάζουν στο εξωτερικό κτλ. Από το ντύσιμο τους ήταν φανερό ότι επρόκειτο για (σχετικά) ευκατάστατους ανθρώπους.
Μετά από λίγο ήρθε και ο οδοντίατρος και αφού με χαιρέτησε μου ζήτησε να κάνω υπομονή πέντε λεπτά για να τους χαιρετήσει. Είχαν έρθει για την γιορτή του και πάνω στο κέρασμα ειπάν και δυο κουβέντες...
Στα αμέσως επόμενα λεπτά, μαθαίνω ότι ο ένας εκ των κυρίων ήταν πρόεδρος ενός μεγάλου συλλόγου νησιωτών της Θεσσαλονίκης.
Όταν η κουβέντα ήρθε στη πολιτική, απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον....Είχανε περάσει ήδη τα πέντε λεπτά και αφού ο οδοντιατρός πήρε τη συγκατάβαση μου για μια μικρή χρονική παράταση, συνέχισε τη κουβέντα μαζί τους...
Κι εκεί άκουσα κάτι πολύ ενδιαφέρον....
Λέει ο πρόεδρος που ανέφερα παραπάνω:
'' Εγώ από το 1984 που ήμουν στη κλαδική , έκανα ''εγκλήματα'' φίλε μου....Κάθε μέρα ερχόνταν κόσμος για να βρει δουλειά. Έπαιρνα το ντοσιέ στο σπίτι και έλεγα στη γυναίκα μου: ''Ξέρεις τι είναι εδώ;;; Υπογραφή και δουλειά''. Βολέψαμε πολύ κόσμο τότε....Στην Αγροτική, στην ΕΤΒΑ, σε οργανισμούς....Πολύς κόσμος έφαγε ψωμί από το ΠΑΣΟΚ. Να, αυτά πληρώνουμε τώρα...Και δυστυχώς την πληρώνουν οι νέοι....''
Το ''ωραίο'' ήταν ότι μιλούσαν λες και δεν υπήρχε άλλος στον χώρο...
Και το ακόμα πιο ''ωραίο'' είναι να ακους με περισσό θράσος, αυτούς που κατέστρεψαν γενιές Ελλήνων να μιλάνε χωρίς ντροπή για τα ''κατορθώματα'' τους.
Καθώς περίμενα, το αυτί μου ''καρφώνεται'' σε δυό κυρίους που καθόνταν στον απέναντι καναπέ. Έλεγαν για τα παιδιά τους, που σπουδάζουν στο εξωτερικό κτλ. Από το ντύσιμο τους ήταν φανερό ότι επρόκειτο για (σχετικά) ευκατάστατους ανθρώπους.
Μετά από λίγο ήρθε και ο οδοντίατρος και αφού με χαιρέτησε μου ζήτησε να κάνω υπομονή πέντε λεπτά για να τους χαιρετήσει. Είχαν έρθει για την γιορτή του και πάνω στο κέρασμα ειπάν και δυο κουβέντες...
Στα αμέσως επόμενα λεπτά, μαθαίνω ότι ο ένας εκ των κυρίων ήταν πρόεδρος ενός μεγάλου συλλόγου νησιωτών της Θεσσαλονίκης.
Όταν η κουβέντα ήρθε στη πολιτική, απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον....Είχανε περάσει ήδη τα πέντε λεπτά και αφού ο οδοντιατρός πήρε τη συγκατάβαση μου για μια μικρή χρονική παράταση, συνέχισε τη κουβέντα μαζί τους...
Κι εκεί άκουσα κάτι πολύ ενδιαφέρον....
Λέει ο πρόεδρος που ανέφερα παραπάνω:
'' Εγώ από το 1984 που ήμουν στη κλαδική , έκανα ''εγκλήματα'' φίλε μου....Κάθε μέρα ερχόνταν κόσμος για να βρει δουλειά. Έπαιρνα το ντοσιέ στο σπίτι και έλεγα στη γυναίκα μου: ''Ξέρεις τι είναι εδώ;;; Υπογραφή και δουλειά''. Βολέψαμε πολύ κόσμο τότε....Στην Αγροτική, στην ΕΤΒΑ, σε οργανισμούς....Πολύς κόσμος έφαγε ψωμί από το ΠΑΣΟΚ. Να, αυτά πληρώνουμε τώρα...Και δυστυχώς την πληρώνουν οι νέοι....''
Το ''ωραίο'' ήταν ότι μιλούσαν λες και δεν υπήρχε άλλος στον χώρο...
Και το ακόμα πιο ''ωραίο'' είναι να ακους με περισσό θράσος, αυτούς που κατέστρεψαν γενιές Ελλήνων να μιλάνε χωρίς ντροπή για τα ''κατορθώματα'' τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου