Συνέντευξη | Κωνσταντίνος Πέγκος, Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος “Θεσσαλονίκη – Πόλη για μας!”

Πέγκος Κωνσταντίνος. Ο διαχειριστής της ιστοσελίδας Active Thessaloniki και της αντίστοιχης ομάδας στο facebook. Παρακολουθούσα σιωπηλά το έργο του για αρκετό καιρό, πριν πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με τα «κοινά». Μου είχε κάνει  εντύπωση η  αγάπη που έχει για αυτήν την πόλη και το πάθος του να τη δει να αλλάζει. Περισσότερο, όμως, με εντυπωσίασε ότι ενώ θέλει αυτό που ζητούμε όλοι, κάνει αυτό που δεν κάνουμε οι περισσότεροι. Πράττει.

Σε ποιό μέρος της πόλης μεγαλώσατε;

Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μία γειτονιά, πίσω από το Λοιμωδών, περιοχή Δόξας. Είναι μεταξύ Τριανδρίας-Παπάφη και το λέω είχα την τύχη, γιατί στην ουσία ζούσαμε σε συνθήκες χωριού, ενώ ήμασταν στο κέντρο της πόλης. Είχαμε βιώματα σε ρέματα, σε αλάνες, σε χαμόσπιτα, να παίζουμε μπάλα από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς οι μάνες μας να ανησυχούν για το που είμαστε και το τι κάνουμε, επειδή υπήρχε ασφάλεια. Ζήσαμε σε μια γειτονιά στην οποία πίναμε νερό από τις βρύσες από τα χαμόσπιτα, χωρίς να παθαίνουμε τίποτα. Σκουντουφλούσαμε, πέφταμε στα ρέματα, πέφταμε με τα ποδήλατά μας και την άλλη μέρα ήμασταν πάλι έτοιμοι, με τα γδαρσίματα, να πάμε να παίξουμε έξω με τους φίλους μας.

Περιγράφετε εικόνες από μια πόλη που όλοι οι Θεσσαλονικείς έχουν στην καρδιά τους. Είμαι σίγουρος ότι θα προτιμούσαν μια τέτοια πόλη, από αυτή που δημιουργήθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια.

Αυτή η Θεσσαλονίκη δυστυχώς, είναι παρελθόν εδώ και πολλά χρόνια για πολλούς λόγους. Δυστυχώς, όταν επισκέπτομαι το πατρικό μου διαπιστώνω την τεράστια αλλαγή που έχει συντελεστεί σ´αυτήν την χώρα· βλέπω τα άδεια δρομάκια, τα άδεια μπαλκόνια τα καλοκαίρια που κάποτε μιλούσαμε με τον απέναντι, που κατεβαίναμε στον δρόμο και μέχρι να φτάσουμε στο φούρνο είχαμε ανταλλάξει δέκα καλημέρες. Ήξερες τον μπακάλη, τον φούρναρη, τους πάντες. Τώρα βλέπεις έρημες γωνιές, δεν υπάρχουνε παιδιά, ο κόσμος κλεισμένος στο σπίτι του, χωρίς διάθεση για κουβέντα να βγει και να μιλήσει με τον άλλον. Σε σχέση με πριν από τριάντα χρόνια, οι σχέσεις μας έχουν αλλάξει. Έχει αλλάξει η κοινωνία, έχει αλλάξει η δομή της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, πόσο περισσότερο με την τωρινή κρίση.

Μπορεί να αλλάξει εύκολα αυτό που περιγράφετε;

Δεν βλέπω κάτι να αλλάζει άμεσα δυστυχώς, για πολλούς και διάφορους λόγους. Το κυριότερο δεν είναι το οικονομικό για μένα, το κυριότερο είναι η αποξένωση μεταξύ μας, η αποστασιοποίηση από τα κοινά προβλήματα, από το πιο μικρό, πχ. τη λακκούβα του πεζοδρομίου μέχρι αυτό που περνάμε όλοι, την λεγόμενη πολιτική κρίση. Ζήσαμε και αγαπήσαμε μια πιο όμορφη Θεσσαλονίκη και μπορούμε να την ξανακάνουμε πιο ανθρώπινη. Αν δεν το πίστευα, δε θα ασχολιόμουν καθόλου.

Σας δίνει έμπνευση για δημιουργία αυτή η άσχημη κατάσταση;

Νομίζω πως ναι. Σκέφτομαι για παράδειγμα, πως θα μπορούσε να γίνει μια ανάπλαση εκεί στο ρέμα της Δόξας να πάρει ζωή και χρώμα όλη η περιοχή. Πρέπει να ανοίξουν οι γειτονιές – περνάς από γειτονιές και είναι έρημες, είναι νεκρές. Βλέπουμε τις τρύπες του Μετρό, μαγαζιά κλειστά, σκυθρωπά πρόσωπα. Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη που θέλουμε; Ενδεχομένως δεν είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την κεντρική πολιτική της Ελλάδας, μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε από την πόρτα του σπιτιού μας. Ας ξεκινήσουμε φροντίζοντας το πεζοδρόμιο, ποτίζοντας το δέντρο απέναντι, κάνοντας μία παρατήρηση στον συμπολίτη μας, ο οποίος ενοχλεί με το αυτοκίνητό του, παρκάροντας πάνω στο πεζοδρόμιο ή σε μια ράμπα. Κατανοώ ότι θέσεις στάθμευσης δεν υπάρχουν, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ την αντικοινωνική συμπεριφορά κάποιων. Το θεωρώ αδιανόητο να παρκάρεις επάνω στο πεζοδρόμιο. Αδιανόητο… Θα μου πει κάποιος, δεν έχω χρήματα να πληρώνω πάρκινγκ. Το καταλαβαίνω. Υπάρχουν θέσεις λίγο παραπέρα, δεν είναι ανάγκη να αφήνεις το αυτοκίνητό σου κάτω από το σπίτι σου, για να το βλέπεις. Θεωρώ βασικό στόχο να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης στις γειτονιές με στοχευμένες παρεμβάσεις.

Μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το θέμα η δημοτική αρχή; 

Προσωπικά θεωρώ, ότι μπορούν να βρεθούνε λύσεις από τον Δήμο. Όπως, παρεμβάσεις σε ελεύθερους χώρους που αν κάνουμε μια βόλτα εδώ παραπέρα, μπορούμε να βρούμε πολλούς. Έχω ήδη προτείνει μία τροποποίηση σχετικά με το πάρκο στην Μπότσαρη, λίγο πιο πάνω στη Συνδίκα, απέναντι από το Ιπποκράτειο επίσης, στη Δελφών με Αρχαιολογικού Μουσείου, στην Κωλέττη…..Υπάρχουν χώροι-αλάνες που με τις κατάλληλες διαμορφώσεις μπορούν να φιλοξενήσουν η καθεμία από πενήντα μέχρι ογδόντα αυτοκίνητα. Το να έχεις ένα οικόπεδο με λακκούβες και λάσπες λάσπες δεν είναι πάρκινγκ, είναι μέρος του προβλήματος. Φυσικά, το θέμα της στάθμευσης για πολλούς να μη θεωρείται μείζων. Όμως χρόνος που σπαταλούμε στο να ψάχνουμε ελεύθερη θέση στάθμευσης είναι πρόβλημα οικονομικό (βενζίνη), είναι πρόβλημα συγκοινωνιακό και το πιο βασικό για μένα είναι ο ψυχολογικό. Εκνευρίζονται οι οδηγοί και αυτό είναι διάχυτο, το βλέπεις παντού… Έτσι όπως είναι δομημένη η πόλη εξαναγκάζει τον πολίτη να έχει παραβατική συμπεριφορά. Όταν ο άλλος μου λέει ότι κάνει κάνω γύρουςς δύο ώρες και δεν υπάρχει θέση πουθενά και περνάει και βλέπει τη θέση πάνω στο πεζοδρόμιο άδεια στις έντεκα το βράδυ θα το αφήσει εκεί, τι να κάνει…. Θα το βάλει στο πεζοδρόμιο, θα το αφήσει διπλοσειρά…

Νομίζω όλοι συμφωνούν ότι τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα.

Πριν λίγες μέρες έγινε ένα ατύχημα στη Μαρτίου με Βασ. Όλγας. Μέρα-μεσημέρι ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω σε διπλοπαρκαρισμένα και γύρισε τούμπα. Φανταστείτε να έπεφτε πάνω σε πεζούς, σε μια στάση, σε μένα και σε σένα που περιμένουμε να περάσουμε το δρόμο. Ειδικά με το θέμα των διπλο- και τριπλο-παρκαρισμένων αυτοκινήτων μπροστά στο Ταχυδρομείο μετά τη Μπότσαρη στη Β. Όλγας, αφήνοντας μια λωρίδα κυκλοφορίας ελεύθερη είναι εξωφρενικό. Προσωπικά, έχω προτείνει στον Δήμο για το συγκεκριμένο σημείο, που υπάρχουν τρεις τράπεζες, νηπιαγωγείο, σχολείο ανάμεσα στην Κοσμά Αιτωλού και Μπότσαρη, να τοποθετηθούν αναλάμποντες φανοί που να προειδοποιούν τους οδηγούς ότι διέρχονται πεζοί, να γίνει διαγράμμιση, ώστε ο οδηγός να γνωρίζει ότι περνάει κόσμος. Μάτια γάτας, οριζόντια και κάθετη σήμανση. Εδώ στη Δελφών που καθόμαστε, το φανάρι απέναντι είναι καμμένο. Το έχω ανεβάσει στη σελίδα μας στο Facebook από τον Ιούλιο και έχω ενημερώσει και την αρμόδια υπηρεσία τουλάχιστον τρεις φορές. Είναι και κρυμμένο, δε φαίνεται. Παραλίγο να εμπλακώ σε ατύχημα πριν ένα χρόνο, γιατί ο άλλος οδηγός δεν είδε το φανάρι, δε φαινόταν από τα κλαδιά του δέντρου. Επάνω στη Δελφών…

Έχουμε κάνει άπειρες επισημάνσεις για σήμανση περιμετρικά του Σχολείου. Το μόνο που έκανε ο Δήμος ήτανε να τοποθετήσει μάτια γάτας κάτω. Έφερε και σχολικό τροχονόμο αλλά υπάρχουν και δραστηριότητες πέραν των διδακτικών ωρών. Δε θα έπρεπε να τοποθετηθεί ειδική σήμανση έτσι ώστε να ενημερώνει τους οδηγούς ότι είναι διάβαση μαθητών; Τι κόστος έχει μια πινακίδα; Πέρασαν δέκα μήνες οχλήσεων από μέρους μου για να γίνει φύτευση γκαζόν σε έναν χώρο, ο οποίος για 6-7 χρόνια ήταν σεληνιακό τοπίο…

Από κει και πέρα, βέβαια, το θέμα δεν είναι να γίνουν μόνον τα έργα. Το δύσκολο είναι η συντήρησή τους. Στην πρόσφατα αναπλασθείσα παραλία,  πάρκα τα οποία δεν έχουν παραδοθεί ακόμα είναι γεμάτα γκράφιτι! Αυτά τα παιδιά που τα κάνουν αυτά δεν είναι φοιτητές, όπως λένε κάποιοι και, άρα δεν πονούν την πόλη. Είναι δεκαπεντάχρονα παιδιά, του Λυκείου. Όλο αυτό είναι θέμα Παιδείας, δεν είναι θέμα του Δήμου αλλά σαν δημοτική αρχή δεν είναι τίποτα να πας να το σβήσεις. Δεν μπορεί να υπάρχει graffiti από τον Αύγουστο (πριν ακόμα γίνουν τα εγκαίνια της παραλίας) να έχουμε φτάσει στο Μάρτιο και να’ναι ακόμα εκεί πέρα , επάνω σε ένα κάτασπρο μάρμαρο, σε μια καινούρια παραλία, την οποία την πολυδιαφημίσανε! Αν δεν μπορούμε να σβήσουμε το γκράφιτι από το μάρμαρο θα φτιάξουμε Μετρό..; Θα βρούμε λύσεις σε άλλα πολυσύνθετα προβλήματα της πόλης αν δεν μπορούμε να καθαρίσουμε ένα τοίχο από μάρμαρο;

Γιατί αυτά που λέτε δεν πραγματοποιούνται; Ούτε έξοδα χρειάζεται να γίνουν, ούτε εξειδικευμένο προσωπικό χρειάζεται.

Όταν είχα προτείνει μέσα από την ομάδα του Active Thessaloniki να μαζευτούμε 15-20 άνθρωποι να πάμε να βάψουμε τους τοίχους της ανασκαφής στη Γούναρη, όλοι λέγανε «τι καλά τα λες» αλλά τελικά όταν ήρθε εκείνη η ώρα, μόνο δύο άτομα μου είπανε ότι θα έρθουν. Από το «τι καλά τα λες» μέχρι το παίρνω το πινελάκι μου, βγαίνω Κυριακή από το σπίτι μου και βάφω, έχει μεγάλη απόσταση. Δε μας αρέσει αυτό που βλέπουμε, δεν κάνουμε τίποτα να το αλλάξουμε αλλά παρόλα αυτά γκρινιάζουμε. Έχουμε άποψη, το δαχτυλάκι μας όμως δε λέμε να το κουνήσουμε. Είναι πολύ εύκολο από το πληκτρολόγιο να γράφω «κοιτάχτε τι έγινε εκεί». Υπάρχει «Ένωση Φίλων Νέας Παραλίας». Να μαζευτούμε 40-50 άνθρωποι, είναι δύο ώρες δουλειά. Μα, λέει ο άλλος, θα το ξαναγράψουνε. Και; Θα το ξανασβήσουμε. Κι αν το ξαναγράψουνε; Θα το ξανασβήσουμε πάλι…Και το ξαναλέω. Αυτό δεν είναι θέμα εθελοντισμού, ούτε ακτιβισμού. Είναι υποχρέωση του δήμου να έχει τη πόλη καθαρή.

Εδώ στο 5^ο Δημοτικό διαμέρισμα, υπάρχουν εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι. Αυτοί οι άνθρωποι περνάνε κάθε μέρα από αυτόν τον δρόμο. Αυτό το φανάρι, για παράδειγμα, δεν το βλέπουν που είναι κρυμμένο, που είναι καμένο; Γιατί δε γίνεται τίποτα;

Αν αυτός ο δρόμος δε λεγόταν Δελφών αλλά… Τσιμισκή, αυτό το φανάρι θα είχε αλλαχθεί χθες… Έχουμε την ατυχία, και το εννοώ, ατυχία (αναφέρενταν και στο πρόγραμμα του συνδυασμού του κ. Μπουτάρη το 2010), να θεωρούμαστε υποβαθμισμένη περιοχή. Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αλλά κάποιοι ευθύνονται γι’αυτό.

Είμαι κάτοικος του 5^ου διαμερίσματος δέκα χρόνια. Αν εξαιρέσω τις επεμβάσεις που έγιναν στα πεζοδρόμια της Μπότσαρη, που κι αυτές μου δείχνουνε ότι είναι έργα δίχως μελέτη – αφού δεν μπορείς να κάνεις διαπλάτυνση στις γωνίες του πεζοδρομίου, να κάνεις ράμπα από τη μια μεριά της Χαλκιδικής στην άλλη και να μην κάνεις ράμπα από την μια πλευρά της Μπότσαρη στην άλλη… Δηλαδή δεν περνάει κόσμος από κει; Αφού θα παρκάρουν στο δρόμο, δίπλα στο μεγαλωμένο πεζοδρόμιο, στην ουσία είναι διπλοσειρά, αφού τον αναγκάζεις να παρκάρει πιο έξω από τα υπόλοιπα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Οπότε τί κάναμε..;

Λέτε ότι γίνεται μια διάκριση στην ανάπτυξη του κέντρου έναντι άλλων περιοχών.

Μεγαλώσαμε ακούγοντας τη φράση «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα». Αυτό που λέω είναι ότι Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο το κέντρο. Οι ανακοινώσεις που ακούω και αφορούν παρεμβάσεις στα περιφερειακά διαμερίσματα και οι παρεμβάσεις οι σχετικές με το κέντρο είναι δυσανάλογες. Το 5^ο δημοτικό διαμέρισμα στο οποίο ζούμε είναι το πολυπληθέστερο της πόλης. Δεν είναι ανάγκη να έχεις την «ψώρα» με το internet, να ασχολείσαι κάθε μέρα με αναρτήσεις, με φωτογραφίες με λακκούβες, για να καταλάβεις ότι ζεις σε μια περιοχή η οποία είναι παραμελημένη. Κάνε μια βόλτα στη Γαμβέτα για να δεις ότι δεν υπάρχει πεζοδρόμιο να περπατήσεις. Κάνε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην Μπότσαρη και θα δεις ότι πιο πιθανό να τρακάρεις μετωπικά, παρά να φτάσεις στη Βασ. Όλγας. Το ίδιο γίνεται και στη Συνδίκα. Το οξύμωρο είναι ότι το τμήμα τροχαίας βρίσκεται στη γωνία Π. Συνδίκα με Βασ. Όλγας. Δεν είμαι υπέρ της τιμωρίας, είμαι υπέρ της συμμόρφωσης. Θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις ότι με αυτό που κάνεις δημιουργείς δυσκολία στη ζωή κάποιων ανθρώπων, για να πιεις τον καφέ σου ή για να έχεις το αυτοκίνητό σου μπροστά στην πόρτα σου. Όταν μίλησα με κάποιους ανθρώπους του συγκεκριμένου τμήματος, η απάντηση ήταν αφοπλιστική. Μου είπαν ότι “τη βενζίνη τη βάζουμε από την τσέπη μας και υπάρχουν μόνο δύο περιπολικά διαθέσιμα, τα οποία τα έχουμε μόνο για επείγοντα περιστατικά”. Αναρωτιέμαι, όμως, στατιστικά, πόσα επείγοντα συμβαίνουν στη συγκεκριμένη κοινότητα; Πόσοι τροχονόμοι ρυθμίζουν την κίνηση, αυτήν τη στιγμή στη Βασ. Όλγας; Κανένας. Τι εμποδίζει τον τροχονόμο να περάσει το δρόμο απέναντι και να γράψει τα αυτοκίνητα που εμποδίζουν τη διάβαση ή είναι μόνιμα επάνω στο πεζοδρόμιο;

Δεν υπάρχει βούληση δηλαδή;

Θα σας αποκαλύψω κάτι το οποίο δεν αφορά στο Δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά έναν όμορο Δήμο, παραθαλάσσιο. Όταν η Τροχαία έγραφε τις διπλοσειρές στο παραθαλάσσιο μέτωπο που είναι γεμάτο καφετέριες, οι ιδιοκτήτες παραπονέθηκαν στον Δήμαρχο και αυτός με τη σειρά του έκανε παράπονα στον διευθυντή της Τροχαίας. Έκτοτε, σταμάτησε η αστυνόμευση… Οι διπλοσειρές είναι και από τις δύο πλευρές και έτυχε να συναντήσω λεωφορεία και από τη μία πλευρά και από την άλλη, με τους οδηγούς να κοιτάζονται στα μάτια και να μην ξέρουν τι να κάνουν. Ο συμπολίτης μας ήθελε να πιει το ποτό του βλέποντας το ακριβό του αυτοκίνητο, αδιαφορώντας αν ενοχλεί ή όχι. Αυτά τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.

Είναι αλήθεια ότι συνετέλεσε σε αυτό το χάος και η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας.

Ήταν σφάλμα η κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, αν και κατά τη γνώμη μου υπολειτουργούσε για πολλά χρόνια. Δε νοείται να τηλεφωνείς στις δύο το μεσημέρι και να σου λένε «μάλιστα έχετε δίκιο, αλλά δεν μπορούμε να έρθουμε γιατί μετά το μεσημέρι η Δημοτική Αστυνομία βρίσκεται μόνο στο κέντρο»… Άρα τι κάνουμε; Τροχαία δεν έρχεται. Δημοτική Αστυνομία δεν έρχεται. Αναλαμβάνουμε εμείς χρέη τροχονόμου; Κάνουμε τα στραβά μάτια και λέμε δεν πειράζει; Παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας και αρχίζουμε και σπάμε καθρέφτες και παρμπρίζ; Θα το κάνουμε ζούγκλα; Αυτή είναι λύση; Γιατί μετά δημιουργούνται άλλοι αυτοματισμοί. Δημιουργείται ένας ιδιότυπος εμφύλιος, ενώ στην ουσία με τον άλλον άνθρωπο δεν έχεις να χωρίσεις κάτι, είναι ο άνθρωπος που μένει στη διπλανή πόρτα, είναι ο γείτονάς σου. Δυστυχώς με όλο αυτό το «πανηγύρι» που γίνεται από δω κι από κει, φαντάζεις μετά ο «ρουφιάνος» της γειτονιάς, ο γραφικός, ο αργόσχολος, ενώ στην ουσία δεν κάνεις κάτι που δε θα έκανε κι άλλος αν ήτανε στη θέση σου. Δε θα πάρκαρε ο άλλος εκεί αν ήταν να περάσει μετά η γυναίκα του με το παιδί του ή η μάνα του, αλλά δυστυχώς, έτσι όπως είναι δομημένη η πόλη, οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, είναι σαν να «ωθείται» πολύς κόσμος στην παρανομία…

Πώς αποφασίσατε να παλέψετε για όλα αυτά που αναφέρετε μέσα από τη συγκεκριμένη 

παράταξη; Γνωρίζατε τον κύριο Μάτη;

Τον κύριο Μάτη τον ήξερα από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου που παρακολουθούσα στο κανάλι TV100. Τον παρακολουθώ εδώ και δύο χρόνια και διαπίστωσα ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει έναν μεστό λόγο που δεν καταντάει λαϊκίστικος. Οι παρεμβάσεις του στα κοινά με βρίσκουνε σύμφωνο, σε πάρα πολλά σημεία, ενώ τον γνώρισα καλύτερα όταν έγινε μέλος στη σελίδα «Active Thessaloniki» στο Facebook. Μέσα από κάποιες κριτικές και σχόλια, κάναμε κάποιες κουβέντες και κατόπιν βρεθήκαμε κατ´ιδίαν. Είδαμε ότι υπάρχει ένα κοινό σημείο επαφής σε αυτά που θέλουμε και ονειρευόμαστε για την πόλη και μου έκανε την πρόταση να ασχοληθώ πιο ενεργά με «τα του Δήμου».

Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για αναγνώριση αυτής της προσπάθειας που κάνετε.

Για μένα είναι άκρως τιμητικό αυτό, γιατί δείχνει ότι αναγνωρίζεται μια προσπάθεια που ανέλαβα από καιρό, όχι για να γίνω «ακτιβιστής», αλλά ενεργός πολίτης. Ζεις σε μια πόλη και απαιτείς κάποια πράγματα, για σένα, για την οικογένειά σου, για τον περίγυρό σου.
Εννοείται ότι δέχτηκα την πρόταση. Ήμουν στους πρώτους 24 υποψηφίους και ανέλαβα και κάπως πιο ενεργό ρόλο μέσα στην παράταξη, δημιουργώντας το λογότυπο.

Το λογότυπό σας μου έκανε εντύπωση. Είναι «διαφορετικό» από τα συνηθισμένα. Ποιό είναι το σκεπτικό για τη δημιουργία του;

Δεν ήθελα να μπλέξουμε με ήλιους, με πινελιές, με freestyle γραμματοσειρές και όλα αυτά τα τετριμμένα. Η σημαιούλα αυτή εμπεριέχει δύο χρώματα. Το μπλε είναι της θάλασσας που είναι ένα κομμάτι της πόλης μας, ο Θερμαϊκός και το λιλά, συμβολίζει τους νέους, τους σύγχρονους ανθρώπους, τις νέες ιδέες και το κυμάτισμα της σημαίας συμβολίζει αυτό το Νέο που ευελπιστούμε να´ρθει.

Με ποια κριτήρια πιστεύετε ότι ψήφισε ο κόσμος την παρούσα Δημοτική Αρχή;

Καταρχάς ο τρόπος που ψήφισαν οι δημότες της Θεσσαλονίκης τις προηγούμενες εκλογές και εξελέγη ο κ. Μπουτάρης είναι μία τιμωρητική, κατά κάποιο τρόπο,   ψήφος απέναντι στην προηγούμενη αρχή του κ. Παπαγεωργόπουλου. Κακά τα ψέματα, μετά από τόσες τετραετίες άκρατου συντηρητισμού στη Θεσσαλονίκη, ο κόσμος επέλεξε – όσοι ψήφισαν τελοσπάντων, γιατί υπήρχε μια γενική απαξίωση των δημοτικών εκλογών του 2010 – τον κ. Μπουτάρη, στο πρόσωπο του οποίου είδαν μία άλλη πρόταση, διαφορετική, που έδινε μεγάλη βάση στην ανεκτικότητα, μία προσωπικότητα για πολλούς – έτσι θεωρούν τουλάχιστον – αντισυμβατική. Άκουγες την αντιπολίτευση να σχολιάζει την κόκκινη κάλτσα του κ. Μπουτάρη, το τατουάζ ή το σκουλαρίκι… Ε, αυτό δεν είναι σοβαρή αντιπολίτευση. Από κει και πέρα πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο η κόντρα του με τον κ. Άνθιμο. Επίσης, είχε επενδύσει πάρα πολύ στις σχέσεις του με τις ΜΚΟ εκείνη την εποχή, οι οποίες πλέον πελαγοδρομούν από δω κι από κει.

Πώς βλέπετε την παρούσα Δημοτική Αρχή;

Διαπιστώνω μια απογοήτευση πάρα πολλών πολιτών, οι προσδοκίες των οποίων ήταν υπέρμετρα μεγάλες με την ανάληψη της δημοτικής αρχής από τον κ. Μπουτάρη.

Προσωπικά βλέπω μια επιλεκτική στάση ως προς το που και πως γίνονται έργα στην πόλη. Είναι δυσανάλογα τα έργα που γίνονται στην κοινότητα του ιστορικού κέντρου της πόλης, σε σχέση με το υπόλοιπο πολεοδομικό συγκρότημα. Εδώ που βρισκόμαστε, στο 5^ο διαμέρισμα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, πέρα από μία-δύο παρεμβάσεις, οι οποίες ήταν κάτι το αυτονόητο (π.χ. ανάπλαση μέρους της οδού Αλεξανδρείας, που εκεί έπαιξαν κι άλλα πράγματα το ρόλο τους).

Είδα ότι έγιναν κινήσεις για τα μάτια του κόσμου, όπως οι παρεμβάσεις για την καταπολέμηση του διπλοπαρκαρίσματος σε μεγάλους δρόμους, όπως η Μπότσαρη και η Συνδίκα.

Βλέπουμε ότι υπάρχει σοβαρό θέμα με την καθαριότητα της πόλης. Αυτό φαντάζομαι δεν οφείλεται στους υπαλλήλους καθαριότητας, αλλά στην έλλειψη πόρων και μηχανημάτων. Κάθε Παρασκευή γίνεται η λαϊκή στην περιοχή μας. Για μένα είναι αδιανόητο ενώ η λαϊκή τελειώνει στις τέσσερις, να περνάει απορριμματοφόρο στις έξι και μισή το απόγευμα, όταν πλέον έχουν παρκάρει ήδη τα αυτοκίνητα των κατοίκων… Συζήτησα με ανθρώπους του τμήματος καθαριότητας του Δήμου και μου είπαν ότι την Παρασκευή γίνονται τρεις λαϊκές. Αν τύχει η συγκεκριμένη να είναι τελευταία, θα αργήσει το συνεργείο να έρθει να καθαρίσει. Κακά τα ψέματα, υπάρχει και μια εντελώς αντιεπαγγελματική συμπεριφορά από τους πωλητές των λαϊκών αγορών που βάσει νόμου υποχρεούνται να μην αφήνουν καθόλου απορρίμματα φεύγοντας από τον χώρο τους. Υποτίθεται ότι ο Δήμος σε συνεργασία με τον οργανισμό λαϊκών αγορών θα μοίραζε σακούλες απορριμμάτων, ώστε οι υπάλληλοι καθαριότητας θα είχαν αρμοδιότητα μόνο τη συλλογή και όχι να μαζεύουν τα λάχανα και τα μαρούλια από τον δρόμο. Το Καλοκαίρι ειδικά η κατάσταση είναι τριτοκοσμική, με θερμοκρασίες 40 βαθμών, κάτω από τον ήλιο, να μυρίζει όλη η περιοχή. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι κάδοι είναι άπλυτοι, χαλασμένοι. Υπάρχει και μια φοβερά αντικοινωνική συμπεριφορά από κατοίκους που πετάνε σκουπίδια όπου βρούνε.

Σε αυτά δεν καταλογίζω ευθύνες ότι φταίει ο Μπουτάρης ή ο “Χ” Μπουτάρης, αλλά θα μπορούσαν κονδύλια που δίνονται από δω κι από κει να δίνονται σε ανάγκες πρώτου μεγέθους για την πόλη και όχι για να γίνονται έργα βιτρίνας. Υπάρχουν σημαντικότερα έργα που δεν έχουν γίνει και, δυστυχώς, η παρούσα δημοτική αρχή έχει τις ευθύνες της.

Πραγματικά το αισθάνομαι πολλές φορές ότι κάποιοι μας αντιμετωπίζουν σαν πολίτες Β’ κατηγορίας. Δηλαδή αν δε ζεις στην Τσιμισκή ή στη Μητροπόλεως ή στην Παραλιακή είσαι χαμένος από χέρι…

Έχω την αίσθηση ότι λόγω της ενασχόλησής σας με την ομάδα Active Thessaloniki, έχετε ένα πλεονέκτημα έναντι άλλων υποψηφίων, αφού γνωρίζετε καλά εκτός από τη 5^η δημοτική κοινότητα, στην οποία διαμένετε, και τις υπόλοιπες. Τι προτάσεις θα φέρετε στο δημοτικό συμβούλιο για την ανάπτυξη των άλλων περιοχών;

Όπως ανέφερα και πρωτύτερα, είχα κάνει προσωπικά τουλάχιστον τρεις φορές παρέμβαση ώστε να γίνει μια κίνηση για να καλλωπιστεί η πλατεία της Γούναρη. Θα μπορούσε να μπει καλύτερος φωτισμός, αναρριχητικά φυτά, θα μπορούσε να βαφτεί ο τοίχος. Κακά τα ψέματα είναι η προβολή της πόλης μας.

Υπάρχουν γειτονιές πάνω από την Καμάρα που είναι αδιάβατες. Αν πάτε στην Αγ. Δημητρίου, στην Κασσάνδρου είναι γκέτο. Εκεί έγινε διαπλάτυνση πεζοδρομίων χωρίς να ληφθούν υπόψη θέσεις στάθμευσης σε μια τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή. Πας να περάσεις το βράδυ και είναι αδιάβατος ο δρόμος. Ο κάτοικος δεν έχει που να παρκάρει και «αναγκάζεται» να το αφήσει διπλοσειρά.

Έγιναν οι λεωφορειόδρομοι στη Λ. Στρατού, στην Παπανδρέου, στην Β. Όλγας. Και οι δύο λωρίδες είναι γεμάτες παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Το λεωφορείο αναγκαστικά κινείται στη μεσαία λωρίδα και γίνεται μέρος του προβλήματος!

Για τη γειτονιά που μεγαλώσατε;

Στην 4^η κοινότητα υπάρχει το ρέμα της Δόξας. Ένας χώρος που πριν πολλά χρόνια είχε σπιτάκια, προσφυγικά τα πιο πολλά. Τα περισσότερα γκρεμιστήκανε, ενώ στα εναπομείναντα κατοικούν Ρομά από τη Βουλγαρία. Πρόσφατα έγινε και μια πυρκαγιά, αφού καίνε πλαστικά, έπιπλα κτλ. Είναι εστία μόλυνσης. Έχουν προτείνει και άλλοι να γίνει ανάπλαση της περιοχής. Θα είμαι ο πρώτος που θα πάει εθελοντής  και θα βοηθήσω, αφού έχοντας μεγαλώσει εκεί, γνωρίζω καλά την περιοχή. Έχει δυνατότητες να δημιουργηθεί ένας πάρα πολύ ωραίος τομέας, ο οποίος θα ενώσει την Αγ. Δημητρίου με την Νέα Παραλία.

Στην Παπάφη πρόκειται να δημιουργηθεί σταθμός του Μετρό. Οι δυνατότητες ανάπλασης της περιοχής είναι τεράστιες. Από το εγκαταλελειμμένο κτήριο του 424, το πάρκινγκ του Δήμου με τα δυο-τρία χαμόσπιτα (Καυτανζόγλου με Καραμανλή) μέχρι το κτίριο της ΕΤ3 και φτάνοντας μέχρι την παραλία, μπορεί να αναμορφωθεί μία μεγάλη περιοχή, η οποία θα αλλάξει την εικόνα της πόλης. Μπορούν να γίνουν θεματικά πάρκα, γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι μόνο η παραλία στη Θεσσαλονίκη. Μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις στην Κασσάνδρου, στην Παναγία Φανερωμένη, που η περιοχή εκεί έχει υποβαθμιστεί πάρα πολύ και με εθελοντισμό και με τη συμμετοχή κατοίκων  που θα καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις για την αξιοποίηση συγκεκριμένων σημείων των περιοχών τους, μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.

Λόγω της στενής σχέσης που με συνδέει προσωπικά με το ποδήλατο,
δεν μπορώ να αποφύγω την ερώτηση. Τον ποδηλατόδρομο πώς τον βλέπετε;

Είναι wanna-be ποδηλατόδρομος… Χρησιμοποιώ ποδήλατο. Ο μόνος δρόμος που αισθάνεσαι ασφαλής είναι η παραλία κι εκεί πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα για σκυλιά, για τους παππούδες που δεν προσέχουν, για κανένα παιδί, είσαι με το δάχτυλο στο κουδούνι…

Δεν αισθάνεται άνετος ο ποδηλάτης.

Καθόλου, ειδικά στο Λευκό Πύργο που στενεύει η λωρίδα, υπάρχουν οι πλανόδιοι πωλητές, ο κόσμος, είναι επικίνδυνο από ένα σημείο και μετά. Το τραγικότερο όλων, στην Κουντουριώτου.  Κάνεις σλάλομ και ζιγκ-ζαγκ. Υπάρχουν μηχανάκια, φορτηγά που ξεφορτώνουν κι όταν αναγκάζεσαι να βγεις στο δρόμο, τα αυτοκίνητα έρχονται με την αντίθετη φορά και περνάς δίπλα από παρκαρισμένα… Ακούω τον Περιφερειάρχη, τον κ. Τζιτζικώστα, να λέει με περηφάνεια «εγώ έφερα τους ποδηλατόδρομους»… Απέχει πάρα πολύ το «θέλω» με το «μπορώ». Πείτε μου ποιος αισθάνεται ασφάλεια στον ποδηλατόδρομο της Λ. Στρατού. Δείτε στην Καυτατζόγλου που το μόνο που πέτυχαν είναι να παρκάρουν τα αυτοκίνητα ακόμα πιο έξω στο δρόμο και να δημιουργείται μποτιλιάρισμα, σε έναν ποδηλατόδρομο που δεν έχω δει ποτέ ποδηλάτη να κυκλοφορεί εκεί…  Δεν μπορεί ο ποδηλάτης να οδηγεί δίπλα στο λεωφορείο και ο καθρέπτης του λεωφορείου να περνάει δίπλα από το κεφάλι του. Μερικοί νομίζουν ότι με πέντε κολωνάκια γίναμε Άμστερνταμ… Κανείς ποδηλάτης δεν βιώνει αυτό που περίμενε όταν άκουσε ότι θα γινόταν

Διαπιστώσαμε, από την προσωπική σας ιστοσελίδα ότι, μεταξύ των άλλων, ασχολείστε με τα θέματα του Άρη. Πρόσφατα, ο Δήμος Θεσσαλονίκης προέβη σε μια ενέργεια η οποία φαίνεται να δυσαρέστησε τον κόσμο του Άρη.

Δυστυχώς, απαξιώθηκε από τον ίδιο το δήμο και αυτό μου κάνει τρομερή εντύπωση. Μετά την κίνηση του Δήμου Θεσσαλονίκης να καταγγείλει στο Πρωτοδικείο την προστασία πιστωτών που είχε ο Άρης μέχρι στιγμής. Ο Άρης είναι σε ένα ειδικό καθεστώς και παλεύει για τη σωτηρία του αυτή τη στιγμή, οικονομική και σαν οντότητα – αν θα συνεχίσει αύριο να υπάρχει. Προφανώς κάποιοι δεν ενδιαφέρονται αν αύριο θα υπάρχει Άρης ή αν αύριο θα υπάρχει μόνο μία ομάδα στη πόλη. Ήδη το καταφέρανε με τον Ηρακλή αυτό. Νομίζω μπορεί κάποιος να καταλάβει τι γίνεται…

Για ένα ποσό 14.000€, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έφερε σε ακόμα δυσκολότερη θέση τον Άρη. Πλέον είναι ευάλωτος στις ορέξεις των πιστωτών του, δεν έχει πλέον προστασία, το οποίο σημαίνει ότι κινδυνεύει με αφαίρεση βαθμών, το οποίο με τη σειρά του σημαίνει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να παραμείνει στην πρώτη κατηγορία.

Ο Άρης Θεσσαλονίκης στις 25 Μαρτίου  κλείνει 100 χρόνια ιστορίας και αντί να γιορτάζει, παλεύει για την ίδια του την ύπαρξη. Ειδικά ο κ. Μπουτάρης που είναι δηλωμένος οπαδός τους Συλλόγου, που τη δεκαετία του ´80 χρηματοδοτούσε την ομάδα μπάσκετ του Άρη, να κάθεται παθητικά αδιάφορος μπροστά σε ένα έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στον ιστορικό Σύλλογο, μου προξενεί μεγάλη απορία.

Στεναχωριέμαι για την κατάντια του Ηρακλή, όχι μόνο για τον Άρη. Είναι κατάντια του αθλητισμού στην Θεσσαλονίκη. Θα συμφωνήσω με τον πρώην Περιφερειάρχη, κ. Ψωμιάδη, όταν λέει ότι υπάρχουν δύο μαφίες στην Ελλάδα,  η μαφία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και η Τρόικα που μας διοικεί.

Ξημερώνει Δευτέρα και είστε δημοτικός σύμβουλος. Τί να περιμένουν οι δημότες 
από τον Κώστα Πέγκο;

Πραγματικά δε θα ήθελα να δώσω υποσχέσεις, όπως κάνουν οι «επαγγελματίες πολιτικοί». Όπως προανέφερα ο κύριος στόχος της δημοτικής παράταξης είναι να μπορέσει αυτή η πόλη να λειτουργήσει με λιγότερη επιβάρυνση προς τους πολίτες της. Πιστεύω ότι θα πρέπει να μειωθούν τα δημοτικά τέλη.

Το επόμενο είναι να μπορέσει αυτή η πόλη να αρχίσει να λειτουργεί ξανά. Θα πρέπει όλα αυτά που συζητούμε, από ιδέες να γίνουν πράξεις. Δεν είναι θέμα χρημάτων σε κάποιες περιπτώσεις, είναι θέμα βούλησης. Όταν δεν υπάρχει βούληση και να έχεις έναν πακτωλό χρημάτων από πίσω σου δε γίνεται τίποτα. Η διαφάνεια στους πόρους, επίσης, είναι αδιαπραγμάτευτη…

Θα πρέπει να δημιουργηθούν υποδομές στην πόλη, ώστε να διευκολύνουμε τη ζωή των πολιτών. Για το παράνομο παρκάρισμα υπάρχουνε λύσεις. Ένα παράδειγμα. Κίμωνος Βόγα με Π. Ρέγκου. Μια βόλτα αν κάνεις θα δεις ότι δεν υπάρχει χώρος να περάσει ούτε γάτα. Μιλάμε για ένα τεράστιο πεζοδρόμιο που μπορεί να γίνει ένας πολύ ωραίος χώρος περιπάτου χωρίς εμπόδια και κινδύνους. Έγινε μία πολύ καλή κίνηση πέρυσι, φυσικά μετά από πολλές οχλήσεις και ενστάσεις στον χώρο απέναντι από το ”Μακεδονία Παλάς”,  στην οδό Μιχαηλίδη που ήτανε στο ίδιο χάλι. Μετά από αρκετό καιρό και πολλά emails, έγινε ανακατασκευή του πεζοδρομίου, μπήκαν αποτρεπτικοί στύλοι επάνω και πλέον βλέπεις ένα πεζοδρόμιο στο οποίο μπορείς να κάνεις άνετα τη βόλτα σου με ασφάλεια.

Όταν όμως στέλνεις email στην αρμόδια υπηρεσία, καταγγέλεις το πρόβλημα, προτείνεις λύσεις και η απάντηση που παίρνεις είναι  «Λυπούμαστε πολύ, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει Δημοτική Αστυνομία, πάρτε την τροχαία»… Μα δε σου προτείνω να πας να γράψεις, αλλά επειδή το πεζοδρόμιο είναι διαλυμένο και δεν υπάρχει χώρος να περπατήσεις, τοποθετήστε αποτρεπτικούς πασσάλους  ώστε να μην παρκάρουν επάνω. Ποιά Τροχαία; Είναι δυνατόν η Τροχαία να πηγαίνει και να γράφει κάθε μέρα 500 αυτοκίνητα; Πού γίνεται αυτό; Όλος αυτός ο κόσμος που ζει; Αρέσει σε όλους αυτούς αυτό το χάλι; Με φωτογραφίες που έχουμε δημοσιεύσει στο Αctive Thessaloniki, φαίνεται ότι η κατάσταση είναι τραγική. Πεντακόσια μέτρα πεζοδρόμιο και δεν μπορείς να περάσεις.

Τι μπορεί να γίνει; 

Το αυτονόητο.  Αποτρεπτικοί στύλοι παντού. Ακούγεται λιγάκι παράξενα, αλλά δυστυχώς παιδεία και συνήθειες δεν αλλάζονται σε 1-2 χρόνια.  Απαγορεύεται το παρκάρισμα. Τέλος. Αδειάζουν οι ράμπες. Μπορούν να δημιουργηθούν ομάδες του Δήμου με αυτήν την αρμοδιότητα.

Πού θα παρκάρουν όλα αυτά τα αυτοκίνητα;

Μπορούν να βρεθούν δημοτικοί χώροι που είναι ανεκμετάλλευτοι και ακόμα καλύτερα να δημιουργηθούν καινούργιοι. Μιλάω για υπόγεια πάρκινγκ στις γειτονιές. Να μάθουμε να παρκάρουμε στο δρόμο και όχι να καταλαμβάνουμε το πεζοδρόμιο. Δεν προτείνω ούτε υποθαλάσσιες συγκοινωνίες, ούτε θαλάσσιες.  Αν μπορούν να γίνουν, ας γίνουν. Αυτά που λέω, είναι τα αυτονόητα και πραγματοποιούνται γρήγορα με μικρό κόστος.

Χάρηκα που γνώρισα τον Κωνσταντίνο Πέγκο. Φεύγοντας από το όμορφο καφέ της Δελφών αισθανόμουν ότι γνώρισα έναν άνθρωπο στον οποίο λειτουργούν όλα αυτά τα στοιχεία που, όχι, δεν νομίζω ότι μας λείπουν, αλλά υπάρχουν εν υπνώσει μέσα μας. Όλα αυτά που αν τα ενεργοποιήσουμε είναι σίγουρο ότι δε θα βιώνουμε κρίση. Σε πείσμα των καιρών.

 

* Ολόκληρη η συνέντευξη http://infodelican.com/politics/interview-constantinos-pegos/